Foxtrot

Foxtrot van Samuel Maoz gaat over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Dat althans is de setting als Michael en Dafna het verwoestende nieuws te horen krijgen dat hun zoon Jonathan is omgekomen tijdens zijn dienstplicht. Dafna gaat onmiddellijk onderuit en heeft medische assistentie nodig; Michael is diep bedroefd en vooral ook woedend.

Maar meer nog dan over die setting gaat deze film over de wreedheid van het lot, en in dat opzicht heeft de structuur – bewust – veel weg van een Griekse tragedie. Maoz vertelt de geschiedenis in drie uiteenlopende delen. Het eerste is nerveus en zit dicht op de huid van de protagonisten; het tweede deel – dat verhaalt van Jonathans lotgevallen – kent een ander tempo, soms met bijna surrealistische taferelen. Het derde deel – dat aanvankelijk als een verrassing komt: wat is er echt gebeurd, vraag je je af – laat zien hoe Jonathans ouders omgaan met hun verlies.

Maoz noemde zijn film naar de foxtrot, omdat je – zegt hij – bij die dans steeds eindigt op het punt waar je begon. Hij wilde een film maken over de kloof tussen de dingen die we controleren en de dingen die buiten onze controle vallen. Het resultaat is zeer geslaagd.

Foxtrot, nu in de bioscoop.