Echo

Echo, nu in de bioscoop en te zien via picl.nl.

Op een school spelen de kinderen het kerstverhaal. Op de 112-alarmcentrale komt een verontrustend telefoontje binnen van een kind. Een oude man in een verpleeghuis is tijdens de kerst weinig geïnteresseerd in zijn bezoek. In 56 op zichzelf staande, deels fictieve, deels documentaire scènes schetst Rúnar Rúnarsson met Echo een mozaïek van de IJslandse samenleving tussen Kerstmis en nieuwjaarsdag. In bijna al deze kaleidoscopische, soms grappige, soms dramatische slices of life gaat het over de (familie)banden tussen mensen, al dan niet in stand gehouden dankzij moderne technologische middelen. De kijker valt er vaak pardoes in: een kind wordt geboren in de nieuwjaarsnacht, nabestaanden bezoeken een graf, aan het slot kiest een boot het ruime sop. De cirkel van leven en dood dringt zich op, maar zwaar aangezet is die symboliek echter nergens.