De mensmachine

De mensmachine, Mark O'Connell, Podium, 284 blz., 21,50 euro.

bestel direct

In een open brief aan Moeder Natuur somde de filosoof Max More (hij heet eigenlijk Max O’Connor) enige jaren geleden een hele reeks grieven op tegen de schepper. ‘U hebt ervoor gezorgd dat we ouder worden en sterven – juist op het moment dat we wijsheid beginnen te vergaren. En ook de mate waarin u ons bewustzijn hebt gegeven van onze lichamelijke, cognitieve en emotionele processen laat te wensen over. U hebt ons tekortgedaan door de scherpste zintuigen aan andere dieren te bedelen. (…) U hebt ons beperkte geheugencapaciteit gegeven, zwakke beheersing van onze impulsen en onze primitieve en xenofobe neigingen.’ Vanwege al die tekorten wil hij een reeks veranderingen in de menselijke constitutie teweegbrengen, waaronder verzet tegen en overwinning op ‘de tirannie van ouderdom en dood’ en ‘gebaseerd op de verworvenheden van biotechnologie en onder supervisie van onze kritische en creatieve denkvermogens’. .

zou dit het manifest van het transhumanisme kunnen noemen, door journalist Mark O’Connell in De mensmachine omschreven als een bevrijdingsbeweging die de totale onafhankelijkheid van de biologie beoogt. More – thans directeur van een instituut waar je je na je dood kunt laten invriezen in de hoop dat die amendementen op de condition humaine ooit werkelijkheid worden – is een van de figuren die O’Connell in zijn boek opvoert. More cum suis blijken niet gek, wel een beetje nerdy en (dus) superslim. Ze vormen het volstrekte tegendeel van de voltooidlevenbeweging: in hun ogen is het leven nimmer voltooid. O’Connell ziet ze als moderne gnostici: mensen zijn goddelijke geesten gevangen in kwade lichamen. Hun hoop is gevestigd op de ‘creatieve denkvermogens’ in Silicon Valley om ons daarvan te verlossen. Fascinerende lectuur.