Het was op een zaterdagochtend heel vroeg toen een waarnemend huisarts mij als cardioloog verzocht om een 17-jarige jongen op te nemen die vermoedelijk een hartinfarct had. Terloops deelde hij nog mee dat de jongen in coma was.
Op de cardiologische afdeling van het (destijds) AZU (1965) werd een onderzoek verricht bij topzwemmers en -zwemsters. Dat wierp licht op ecg-veranderingen en röntgenologische aspecten van de hartgrootte, bij hen geconstateerd.
Van langharige kaninchenteckels is bekend dat zij neigen naar hernia’s in hun wervelkolom; vooral traplopen is voor hen funest.
