Oedeem en mosachtige wratten
Plaats een reactie
Een 40-jarige boer uit de hooglanden van Ethiopië bezoekt in 1970 wegens een ongeveer vijftien jaar bestaande progressieve zwelling van de benen het All Africa Leprosy Education Rehabilitation and Training Centre (ALERT) in Addis Abeba. Bij lichamelijk onderzoek zagen we oedeem van beide benen met mosachtige wratten op de voeten, links meer dan rechts.
Differentiaaldiagnostische overwegingen waren lepra, filariasis of ‘non-filarial elephanthiasis’. Er zijn echter geen aanwijzingen voor lepra en in de Ethiopische hooglanden komt filariasis niet voor. Een uit de lies verwijderde lymfeklier toont silicadeeltjes in de macrofagen en uitgebreide fibrose.
De Nederlandse tropenarts Dries Oomen vond dat ‘non-filarial elephanthiasis’ endemisch was in gebieden hoger dan 1500 meter met rode kleigrond afkomstig van vulkanisch gesteente. In die hooglanden was de prevalentie 5 procent en het betrof blootsvoets werkende mensen. De Engelse chirurg Ernest Price vond bij alle patiënten met ‘non-filarial elephanthiasis’ bovenbeschreven lymfeklierafwijkingen. In 1990 introduceerde hij de naam ‘podoconiosis’ en de Wereldgezondheidsorganisatie WHO noemt het één van de twintig neglected tropical diseases. Het komt voor in de hooglanden van tropisch Afrika, Midden- en Zuid-Amerika en Azië. Wereldwijd hebben ongeveer 4 miljoen mensen podoconiosis. Een causale behandeling van podoconiosis is er niet. De preventie is schoeisel en het te gebruiken materiaal is gelukkig overal in de tropen voorradig. Het zijn versleten autobanden waarvan men sandalen kan maken.
auteur
Jan van der Meulen, internist-opleider, nu werkzaam in een huisartsenpraktijk, Dordrecht
contact
debeteredokter@gmail.com
cc: redactie@medischcontact.nl
- Er zijn nog geen reacties
