‘We besloten om het eerst in Noorwegen te proberen, en het bevalt goed’

Praktijk

‘Mijn man werkt als microbioloog in het ziekenhuis en zelf werk ik alweer 25 jaar als huisarts in een groepspraktijk, een artsenkantoor heet dat hier, met zes huisartsen en een coassistent die ik begeleid. De praktijk ligt in Nittedal, ongeveer drie kwartier rijden van Oslo, dus we kunnen patiënten makkelijk verwijzen, maar het is juist leuk om als huisarts veel zelf te doen. We doen in de praktijk kleine ingrepen, zoals een ingegroeide teennagel verwijderen, en we hebben al een tijdje een echoapparaat om zelf bijvoorbeeld een trombosebeen te onderzoeken.’

Werkdruk

‘In Nittedal wonen ongeveer 20 duizend mensen en er zijn vier artsenkantoren en één solopraktijk. De meeste huisartsen werken net als ik als zzp’er, maar de laatste tijd is het steeds moeilijker om jonge huisartsen te vinden voor een praktijkovername. Die moeten een grote investering doen, een soort goodwill betalen, en de werkdruk is hoog. Daarom komen er steeds meer groepspraktijken waar huisartsen een vast loon krijgen. Bij een van de vier huisarts­praktijken in deze regio zijn al twee artsen in loondienst.’

Huisartsentekort

‘Waar in Noorwegen nu veel discussie over is, is dat het systeem van een vaste huisarts te gronde lijkt te gaan. Door het huisartsentekort zijn er veel Noren die momenteel geen eigen huisarts hebben. Daarbij komt dat ziekenhuistaken steeds vaker naar de huisarts worden overgeheveld, zoals de zorg en controles voor chronische patiënten. Ook bied je hier als huisarts zorg aan zieke werknemers, mensen met een uitkering en keur je patiënten, zoals voor rijbewijskeuringen, en er is tegenwoordig voor van alles een verklaring van de huisarts nodig, zelfs voor een ziekmelding voor school. Dat levert een hoop administratie op.’

Natuur

‘Hier hebben huisartsen vier curatieve werkdagen zoals dat heet, en een administratiedag. Ik werk drie dagen in de huisartspraktijk en doe mijn administratie aan het einde van de dag zodat ik een vrije dag heb. Daarnaast werk ik nog één dag in de week in het centrum voor Oekraïense vluchtelingen. Buiten werktijd trek ik graag – wandelend of langlaufend – de natuur in, want die is hier prachtig.’