Zuid-Koreaanse jonge artsen leggen massaal het werk neer, waarom?

Uit protest tegen regeringsplannen om de instroom van het aantal geneeskundestudenten met ruim 60 procent te verhogen, hebben circa achtduizend artsen in Zuid-Korea afgelopen dinsdag hun ontslag ingediend. Dat het hun ernst is, blijkt uit het feit dat ruim zestienhonderd daadwerkelijk niet naar hun werk zijn gegaan.

Deze staking heeft na een paar dagen onder meer geleid tot overvolle afdelingen SEH en uitgestelde operaties. De regering, onder leiding van premier Han Duck-soo, heeft de artsen gesommeerd aan het werk te gaan. Het leger is ingeroepen om bij te staan bij acute zorg.

Eerder deze maand lanceerde Zuid-Korea een plan om per 2025 tweeduizend studenten méér toe te laten dan de huidige drieduizend, waardoor het totaalaantal op jaarlijks vijfduizend zou komen. Het idee erachter is om daarmee het artsentekort te verminderen: nu – maar zeker in de nabije toekomst. Zuid-Korea heeft een snel vergrijzende bevolking, en dat geldt ook voor het zorgpersoneel.

Sinds 20 februari hebben naar schatting achtduizend van de dertienduizend jonge artsen het werk neergelegd; dat is 65 procent van het totaal. De jonge artsen vrezen voor hun toekomst, en denken dat hun inkomen erop achteruitgaat. De protesten spelen zich voornamelijk af in de grote steden. Het gaat hard tegen hard, constateert Elmer Veldkamp, universitair docent Koreaanse studies in Leiden, die enige ‘powerplay’ signaleert bij de conservatieve regering. ‘Het is nog niet duidelijk welke kant het opgaat.’

Privéklinieken

Zuid-Korea heeft, in vergelijking met andere rijkere landen, weinig artsen. Er is met name een gebrek aan SEH-artsen, kinderartsen en verloskundigen. Volgens de OESO zijn er in het Aziatische land 2,6 artsen op duizend inwoners. Het ministerie van Volksgezondheid hoopt met de instroom in te springen op het gebrek aan artsen in de meer rurale, afgelegen gebieden en in de algemene ziekenhuizen binnen de publieke gezondheidszorg. Daar maken artsen dikwijls lange dagen, en zijn er dus moeilijke werkomstandigheden. Het leeuwendeel van het werk in de algemene ziekenhuizen wordt verricht door de jonge dokters, trainees genoemd – eigenlijk aniossen of aiossen. ‘Het hele medisch stelsel is gebouwd op deze jonge artsen’, zegt Veldkamp.

Nu verdienen ze nog niet eens zoveel als de medisch specialisten in de (privé)klinieken, maar hun hoop is wel gevestigd op een hoger inkomen. Wanneer daar nieuwe artsen bijkomen, is dat concurrentie waar ze niet op zitten te wachten. ‘Het leven is nu al duur, het gaat niet goed met de Koreaanse economie. Dat voelen zij ook.’

Er is een groot verschil tussen de diverse medisch specialisten. Tegenover de grote groep jonge artsen staat een groep goedbetaalde specialisten, die met hun inkomen tot de bestbetaalde artsen ter wereld behoren. In het medische landschap van Zuid-Korea werken in verhouding veel artsen in privéklinieken: bijna 90 procent (OESO). Veel van deze privéklinieken zijn actief binnen het medisch toerisme, een sector die door de overheid actief wordt gestimuleerd, zegt Veldkamp. ‘Al bij aankomst op het vliegveld staat een kiosk met mogelijkheden binnen de medische zorg, zoals plastische chirurgie en dermatologie.’ Dit trekt patiënten uit China en Japan en landen in Zuidoost-Azië.

Al eerder, in 2020, heeft een (vorige) regering geopperd om de instroom fiks te verhogen, om daarmee het aantal artsen te vergroten. Na protesten is dat plan in de la beland, en nu is het kennelijk weer afgestoft.

Hoe het verder zal gaan, is nog onduidelijk. De protesten duren voort, en de overheid houdt zich bezig met crisismanagement. Gezien het grote aantal jonge artsen dat met de acties meedoet, zal de regering vermoedelijk wel rond de tafel moeten met vertegenwoordigers van de protesterende dokters.