‘Wennen aan een snijder’

Marceline Tutu van Furth: ‘Ik ben braaf geneeskunde gaan studeren zonder over mijn studiekeuze na te denken. Daar heb ik weleens spijt van gehad. Ik was bang voor bloed en vond operaties griezelig. Maar nu werk ik als hoogleraar kindergeneeskunde en infectiologie en ben ik ongelofelijk blij met dit vak. Net als mijn vader en broers help ik mensen graag met ingewikkelde problemen. We kunnen snel actie ondernemen. En we zijn enorm gericht op onderzoek doen. Mijn vader was hoogleraar interne geneeskunde in Leiden. Ik wilde daar dus absoluut niet studeren en ging naar Amsterdam. Uiteindelijk ben ik ook infectioloog geworden en zelfs bij hem gepromoveerd. Mijn broer Eric had het al gauw gezien bij geneeskunde en stapte over naar psychologie. Broer Wouter studeerde ook psychologie maar is nu neurochirurg. Het was voor de familie wel even wennen dat Wouter geen beschouwend vak koos zoals wij, maar een snijdend specialisme.’