Registratiewoede

Het is nog maar enkele tientallen jaren geleden dat artsen hun patiëntengegevens meer in hun hoofd hadden dan dat ze deze opschreven. De labgegevens waren wat moeilijk te onthouden, dus het opschrijven van die data diende vooral het gemak van de dokter. En ach, de patiënt had toen nog maar één behandelend arts, dus waarom zouden onze voorgangers hun tijd verdoen met het voor zichzelf allemaal opschrijven?

Inmiddels cirkelt er een leger van dokters (en wat daarop moet lijken) om de patiënt heen. Ieder eigent zich in steeds minder tijd een steeds kleiner stukje patiënt toe. Zelfs huisartsen moeten van minister Hoogervorst formeel hun generalistische zorg afstaan. Het bijhouden van een goed patiëntendossier is daarom de eerste voorwaarde geworden voor verantwoorde medische zorg.

Het is echter niet gebleven bij het noteren van diagnostische en therapeutische gegevens voor eigen professioneel gebruik. Aasgierende managers, overheden, zorgverzekeraars, inspectie, beleidsmakers en registratiecommissies uit eigen kring dwingen u steeds meer om van alles en nog wat bij te houden. Ze beloven aanvankelijk dat het allemaal heel simpel is, volkomen ICT-gestuurd, maar doorgaans pakt dat toch wat anders uit. Zo begint zich inmiddels een DBC-drama te voltrekken, blijken reïntegratieplannen slechts theorie en dreigt het medisch beroepsgeheim door artikel 87 van de concept-Zorgverzekeringswet te worden verkracht. Op 20 mei bevestigde Hoogervorst aan de Eerste Kamer uw (bijna) bij die wet geregelde spreekplicht: u wordt verplicht díe persoonsgegevens over uw patiënten aan de concurrerende zorgverzekeraar te verstrekken die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van die wet. Een massaal ‘nee’, het uitlokken van proefprocessen en desnoods worden gegijzeld, kan het enige professionele antwoord van artsen op deze gotspe zijn.

Als hofleverancier van data mag u kritische vragen stellen. Zonder u geen betrouwbare data. Wegen de voordelen van al dat geregistreer van u of uw ziekenhuis wel op tegen de nadelen? De inspectie legt in dit nummer (blz. 894) verantwoording af. En er is alweer een nieuwe benchmark met registratiegegevens in aantocht: de gecorrigeerde mortaliteitscijfers van ziekenhuizen (blz. 876). Boeiend dat die sterftecijfers in Engeland daalden als werd geïnvesteerd in de eerste lijn. Misschien een reden om in het huisartsenconflict nu maar snel een ordentelijk rekenende bemiddelaar aan te wijzen.

Ben V.M. Crul