Veel psychiaters voelen zich onder druk gezet om vertrouwelijke patiëntgegevens te delen met de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Dat zegt psychiater Cobie Groenendijk, lid van de actiegroep ‘Vertrouwen in de ggz’, die de NZa eind september voor de rechter daagt.
In geval van spoedeisende zorg moeten de medische gegevens van patiënten direct opvraagbaar zijn. Onder meer huisartsen zullen verplicht worden deze medische gegevens zonder uitstel aan te leveren – binnen een halfuur. Alleen als de patiënt expliciet géén toestemming geeft voor het delen van medische gegevens, geldt deze verplichting niet.
Casus: Ik heb een patiënt in mijn huisartsenpraktijk met een crimineel verleden. De patiënt is soms psychotisch, maar heeft altijd geweigerd om zich te laten onderzoeken. De patiënt heeft mij nu verteld dat hij een reclasseringsambtenaar ‘aan het mes zal rijgen’. Ik denk dat dit dreigement serieus is en vraag me af of ik alarm moet slaan. Mag ik hiervoor mijn beroepsgeheim doorbreken en zo ja, wie mag ik dan inlichten?
De klacht is ingediend door de nabestaande van een overleden patiënt van de beklaagde huisarts. Klaagster was getrouwd met een ex-militair die door zelfdoding om het leven is gekomen. Klaagster heeft de huisarts schriftelijk verzocht om inzage in het dossier van haar overleden man in het kader van een juridische procedure. De huisarts beroept zich op zijn beroepsgeheim en weigert dit.
Een groep van patiënten en psychiaters is een actie gestart waarmee ze het verplicht aanleveren van privacygevoelige patiëntgegevens aan de Nederlandse Zorgautoriteit een halt willen toeroepen. Onder de naam ‘Vertrouwen in de ggz’ zijn ze onder meer een crowdfundactie begonnen om een rechtszaak tegen de NZa te financieren.
Minister Kuipers van VWS is bezig met het wijzigen van een aantal wetten, om verschillende knelpunten bij het verwerken van persoonsgegevens in de gezondheidszorg en het sociaal domein op te lossen. Met een aantal van deze voorstellen wordt het medisch beroepsgeheim omzeild door een wettelijke grondslag te maken voor doorbreking daarvan.
Een huisarts die na het overlijden van zijn echtgenote – die tevens zijn patiënt én werknemer was – wordt verdacht van dood door schuld, kan zich niet beroepen op zijn beroepsgeheim. De raadkamer van de rechtbank in Den Haag heeft besloten dat een deel van het medisch dossier van de overleden vrouw mag worden gebruikt bij het strafrechtelijk onderzoek. Het verschoningrecht van de huisarts wordt daarmee verbroken.
Er is steeds meer aandacht voor agressie in de zorg. Het devies is: voorkómen is beter dan genezen. Maar wat nu als de situatie desondanks escaleert? Wanneer en hoe mag je als zorgverlener aangifte doen tegen een patiënt?
Grensoverschrijdend gedrag, te zware prestatiedruk, discriminatie op grond van sekse of gender: begeleidend artsen in de (top)sport komen soms ingewikkelde situaties tegen. Een hernieuwde leidraad van de Vereniging voor Sportgeneeskunde geeft hun meer houvast.
De mogelijkheden voor het uitwisselen van (medische) persoonsgegevens tussen colleges van burgemeester en wethouders en zorgverzekeraars moeten worden verruimd, vindt het ministerie van VWS. Het ministerie wil daarom een extra bepaling opnemen in het Wetsvoorstel bevorderen samenwerking en rechtmatige zorg, waarover eind september een debat plaatsvindt in de Tweede Kamer.
De dochter van klaagster is psychologisch onderzocht door een psycholoog en een orthopedagoog werkzaam bij een ggz-instelling. De dochter had aangegeven dat ze niet wilde dat het rapport bij haar moeder terecht zou komen.
Zo af en toe geeft het Centraal Tuchtcollege aan het gezondheidsrecht een wending. Eerder voorbeeld is de invulling van de regiebehandelaar en vandaag in deze rubriek het gebruik van het medisch dossier bij het verweer tegen klachten. De patiënt in deze zaak had de waarnemer van haar huisarts in het gezondheidscentrum aangeklaagd.
Beklaagde (gz-psycholoog) behandelde de moeder van klaagster. De dochter klaagt deels over de behandeling van haar moeder en deels over hoe beklaagde met haarzelf is omgegaan.
Nieuwe wetten dwingen artsen steeds vaker om informatie over hun patiënten te delen. Terwijl dit de veiligheid van de samenleving juist niet ten goede komt, stellen psychiaters Houkje Tamsma en Leontine ten Hoopen.
September vorig jaar volgt deze huisarts een collega op die met pensioen gaat. Twee maanden later ligt een terugbelverzoek van Veilig Thuis op haar bureau.
In de ene envelop zat de verwijzing voor relatietherapie voor hem, in de andere die voor haar. De POH-ggz had de brieven samen in één grote envelop gedaan.
Artsen hebben een beroepsgeheim. Een arts moet zwijgen over alles wat hij tijdens zijn werk te weten komt over een patiënt. Zo kan iedereen erop vertrouwen dat alle informatie die je als patiënt met een arts deelt, vertrouwelijk blijft.
Klagers zijn de zonen van (inmiddels overleden) patiënte. Zij is gedurende drie maanden door (beklaagde) verpleegkundige en haar collega’s thuis verzorgd.
Verzekeraars, de politie, de gemeente. Het komt regelmatig voor dat instanties informatie opvragen over een patiënt bij een arts. Hoe gaat u daar als arts mee om?
Klaagster en haar echtgenoot waren patiënt in de praktijk van de (beklaagde) huisarts. De echtgenoot van klaagster heeft twee verwijsbrieven voor relatietherapie, een voor hemzelf en een voor klaagster, opgehaald bij de praktijk.
Een wetsontwerp om zorgfraude te beteugelen leidt ertoe dat patiëntgegevens die onder het beroepsgeheim vallen, tussen allerlei instanties kunnen worden uitgewisseld. Dat deugt voor geen meter, vindt gepensioneerd huisarts Wim Jongejan.
De KNMG heeft basisinformatie over het medisch beroepsgeheim online gepubliceerd. U krijgt antwoord op vragen als ‘wat is de betekenis van het medisch beroepsgeheim?’ en ‘welke regels zijn er voor doorbreking van het medisch beroepsgeheim?’
Klager is, evenals zijn (inmiddels ex-)echtgenote, patiënt bij aangeklaagde huisarts. Hij heeft samen met zijn toenmalige echtgenote met de huisarts gesproken over zijn psychische klachten en deze heeft beiden verwezen naar een psycholoog.
In de psychiatrie komen doodsbedreigingen van patiënten vaak voor. De kunst is om in te schatten wanneer zo’n bedreiging daadwerkelijk gevaar kan gaan opleveren. Psychiater Bas Frelier legt de casus-Ferdi E., de moordenaar van Gerrit Jan Heijn, langs de ‘homicidale meetlat’.
Klaagster had een intakegesprek met beklaagde (gynaecoloog) voor overname van de verloskundige zorg. Dit gesprek verliep moeizaam waarop klaagster aangaf niet door de gynaecoloog begeleid te willen worden en terugkoppeling naar de huisarts weigerde.
