Opvang voor moeder

Een 67-jarige alleenstaande man zorgt al jarenlang voor zijn ernstig demente moeder. Zij woont bij hem in huis en gaat twee dagen per week naar de dagopvang. Hij heeft een larynxcarcinoom gehad waarvoor hij nu een tracheostoma heeft. Sociale contacten heeft hij niet, met de buurt heeft hij geen contact.

Op een vrijdagmiddag kom ik bij hem omdat hij pijn op de borst heeft. Ik vermoed een hartinfarct en vertel hem dat ik hem per ambulance naar het ziekenhuis wil sturen. Hij voorziet problemen in de opvang van zijn moeder en gaat zijn klachten bagatelliseren. ‘Het zal wel met het nieuwe klepje van de tracheostoma te maken hebben, dokter. Ik heb bovendien helemaal geen pijn meer’, zegt hij, terwijl hij even daarvoor nog hevige pijn had.

Terwijl ik de ambulancedienst aan de telefoon heb, belt de coassistent die met mij meeloopt op eigen initiatief de dagopvang om te vragen wat zij kunnen betekenen in de acute opvang van de moeder. Zij zeggen vrijwel direct toe dat er binnen een uur iemand komt om haar de rest van de dag te verzorgen. Op mijn vraag of zij ook opvang regelen voor de nachten, antwoordt de vrouw aan de telefoon dat dit niet het geval is, maar zij kan wel even informeren bij het naastgelegen verpleeghuis.

Tien minuten later word ik gebeld en is alles geregeld. Moeder gaat naar het verpleeghuis. En dat allemaal binnen tien minuten op een vrijdagmiddag. Dat is pas mensenwerk! Nu nog opvang voor de hond zoeken…

Annemarie Uijen, huisarts

Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl 

Alle lezersbijdragen van de special over Samenwerking