Op de brandstapel (4)

Collega Renckens heeft zijn ingezonden brieven over bekkeninstabiliteit gebundeld tot een hoofdstuk van een boek. Tot mijn verbazing bleek dat het boek tevens diende als proefschrift (MC 42/2004: 1654). Als het hele boek net zo slecht is onderbouwd als het hoofdstuk over bekkenklachten, begrijp ik niet dat iemand de gelegenheid krijgt om daarop te promoveren.

Onlangs heb ik in NOVA hierover met hem van gedachten gewisseld. In het proefschrift staat dat er geen verband is tussen de graad van verbreding van de sym-physespleet en de ernst van de pijnklachten. Hij geeft daarbij één referentie. Toen ik hem vroeg waarom hij dat methodologisch zwakke artikel noemde en drie gedegen onderzoeken niet, antwoordde hij: ‘Ik volg met een half oog de literatuur wel, maar ik heb ook meer te doen.’

Renckens roemt het standpunt van de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG) en hekelt dat van mij. Hij weet waarschijnlijk niet dat het huidige standpunt van de NVOG precies hetzelfde is als het mijne en dat nota bene hiervan meer dan 90 procent door mij is geschreven! Wie het standpunt leest, ziet dat er dingen in staan die niet stroken met de beweringen van Renckens. Als wetenschapper zou hij de moeite hebben moeten nemen om de bronnen van zijn beweringen te raadplegen. Een gedegen geschiedschrijver zou met mij contact hebben opgenomen voordat hij in zijn proefschrift een keer of twintig mijn naam noemt.

‘Ohne Befund keine Krankheit’, stelt Renckens en hij beroept zich erop dat anatomisch onderzoek bij hysterie

niets heeft opgeleverd. Het kan toch niet zo zijn dat alle psychiatrische diagnosen vallen onder de noemer ‘keine Krankheit’ en dat het hebben van een somatische aandoening wordt bepaald  door ontwikkelingen in de geneeskunde?

Renckens zou diepgaander informatie moeten inwinnen voordat hij zich hierover uitlaat en moeten afzien van uitspraken die grote groepen patiënten kunnen kwetsen.

Rotterdam, oktober 2004

J.M.A. Mens, arts voor manuele geneeskunde