Het burgerservicenummer

Onlangs belde ik als GGD-arts het algemene telefoonnummer 0900-9294 van het UWV. Na een kleine tien minuten kreeg ik contact met de telefoniste. Ik vroeg haar of ze mij kon doorverbinden met verzekeringsarts H. in A.

‘Ik heb haar schriftelijk informatie gevraagd over een bepaald persoon en ik wil daarover even met haar overleg plegen’, legde ik uit. 

‘Dat kan niet, daarvoor moet ik het burgerservice­nummer van die persoon hebben.’

‘Dat heb ik niet.’

‘Dan kan ik u niet helpen’, antwoordde de telefoniste.

‘Mevrouw, u begrijpt het niet’, probeerde ik. ‘Ik heb van de UWV-arts een e-mail gekregen en daarover heb ik enkele vragen. Ik wil gaarne met haar worden verbonden. Kunt u mij het telefoonnummer geven van het UWV in A.?

‘Hoe heeft u dan contact gehad met haar?’

‘Zij heeft mij een e-mail gestuurd.’

‘Mijnheer, zonder burgerservicenummer kan er niemand worden teruggevonden. Dus dat kan helemaal niet. Ik weet ook helemaal geen telefoonnummer van de UWV in A. Waarom mailt u niet terug?’

‘Ik wil graag de UWV-collega persoonlijk spreken… Er staat overigens wel een nummer op het aanvraagformulier vanuit de gemeente’, en ik lees het voor.

‘Dat is geen burgerservicenummer. Waarom belt u die mijnheer niet op om hem zijn burgerservicenummer te vragen?’

‘Mevrouw, dat gaat veel te ver. Ik wil alleen worden doorverbonden met het UWV in A. om een collega-arts te spreken. Ik heb van haar een e-mail gehad.

‘Mijnheer, zonder burgerservicenummer kan dat helemaal niet.’

‘Toch wel.’

‘Denkt u dat ik zit te liegen?’, vraagt de telefoniste.

‘Ik denk van wel.’

‘Dan verbreek ik het gesprek’, zegt de telefoniste en gooit de hoorn op de haak.

Daarop heb ik getracht om via e-mail een klacht in te dienen bij het UWV over het gebeuren. En wat moest ik daarvoor invullen? Een burgerservicenummer!