Gas terug

‘Ik red het niet morgen te komen. Voel me overbelast. Moet even wat gas terugnemen.’ Met die e-mail meldde ik me afgelopen donderdagavond af voor de jaarbijeenkomst van mijn club van kaderhuisartsen GGZ.

Het is me allemaal even te veel geworden. Ik voel het aan de druk op mijn borst en het doffe gevoel in mijn linkerarm. En verder voel ik me een beetje robotachtig, alsof ik ben afgesneden van mijn eigen denken en voelen. De oorzaak laat zich niet moeilijk raden. Artsen moeten zich de tandjes werken om alles bij te benen. Ik vergelijk de gezondheidszorg wel eens met een boze stiefmoeder. Ze stelt hoge eisen en is nooit tevreden. En als daar dan nog een druppel bijkomt dan loopt de emmer over. In mijn geval is dat de winter­schilder. Die heeft sinds een week bezit genomen van mijn oase achter de duinen. Alles is verplaatst en overal ligt een laagje stof.

Overbelasting en stress komen veel voor. Ze vallen in de categorie functionele klachten. Die maken 90 procent van alle aan de huisarts aangeboden psychische stoornissen uit. In de top-tien van geregistreerde aandoeningen staan ze op de tweede plaats. En waarom zou het onder artsen anders zijn? Het zijn tenslotte net mensen.

De remedie is niet zo moeilijk. Het is wat ik ook tegen mijn patiënten zeg. Even wat gas terugnemen en de zaken op een rijtje zetten. En als je daarbij hulp nodig hebt, dan hoor ik het wel. Wat dat betreft kreeg ik dezelfde avond nog het perfecte antwoord terug op mijn e-mail: ‘Maarten, doe het even rustig aan.’

Maarten Cox, huisarts