De oorprop

Ik ben al 35 jaar huisarts en spuit nog steeds zelf oren uit. Sterker nog, de cerumenprop en de behandeling ervan verschaffen mij nog altijd veel genoegen.

Zoals vorige week, toen ik bij een jonge vrouw na enig inweken en voorwassen binnen tien minuten twee flinke afgietsels uit beide oren verwijderde.

De gehoorsverbetering die daardoor optrad, was zo spectaculair dat ze haar handen voor haar mond sloeg in opperste verbazing bij het horen van haar eigen stem. Het geluid deed gewoon pijn aan haar oren.

Ik denk dat de cerumenprop aan mijn ultieme sprookje van geneeskunde beantwoordt. Dat sprookje gaat als volgt: komt een patiënt met een klacht bij de dokter. De dokter ziet wat. De dokter doet wat. De patiënt is weer beter. En iedereen is blij, inclusief de dokter, ikzelf dus. Want ik heb natuurlijk de hoofdrol in het sprookje.

Helaas is de werkelijkheid van de geneeskunde complexer en minder rooskleurig. En is mijn rol daarin veel bescheidener.

Ik noem een voorbeeld: de patiënt heeft een klacht; de dokter vindt niks (30% van alle nieuwe lichamelijke klachten bij de huisarts); de dokter zegt dat, en de patiënt is ontevreden (‘Waarom voel ik me dan zo ziek, dokter?’). Hier komt het naast gedegen medische kennis vooral aan op toewijding, geduld, en kunnen praten als Brugman. Daar is ook niks mis mee, maar het is niet het grote-stappen-snel-thuis-werk uit het sprookje.

En daarom vind ik een oorprop op zijn tijd zo’n verademing. Een wonder van eenvoud, altijd resultaat en altijd een tevreden patiënt. Dat heb ik af en toe nodig.

Maarten Cox, huisarts