De heer Van Puffelen

Als hoofd Behandelzaken was ik als psychiater werkzaam op een rehabilitatie­afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis. De 65 patiënten woonden in diverse huizen op het terrein van het ziekenhuis. In een van de huizen was op een nacht de heer Van Puffelen plotseling ten gevolge van een natuurlijke oorzaak overleden. Besloten werd om zijn medebewoners tijdens het koffiedrinken in de huiskamer mee te delen dat hij was overleden.

Nu woonde in hetzelfde huis ook de heer Van Stuffelen en beide heren leken erg op elkaar. Ik had me al eens eerder vergist, dus ik prentte de naam nog eens extra in mijn hoofd voordat ik de mededeling ging doen. Na iedereen welkom te hebben geheten, vervolgde ik met: ‘Ik moet jullie mededelen dat vannacht de heer Van Stuffelen plotseling is gestorven.’ ‘Nou, ik dacht van nie’, klonk het uit de hoek van de kamer.

Of ik me geneerde? Ja, nu ik het opschrijf voel ik het nog steeds. Of ik het mezelf kwalijk neem? Nou niet echt, ik had juist erg mijn best gedaan om het goed te doen. Ik moet nog steeds lachen om de droge opmerking van de heer Van Stuffelen, die er opmerkelijk opgewekt bij zat.
(De namen van beide personen zijn verzonnen.)

J. van Zaane, psychiater

Alle lezersbijdragen uit Het imago van de dokter