DB-tje
Plaats een reactie«« Lezersbijdragen | Baas en assistent
Ik zat ‘s avonds in het kleine houten gebouwtje van de Eerste Hulp in het Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam koffie te drinken met een jongere collega, die voor het eerst hoofdwacht had en die me gevraagd had nog een paar uurtjes in de buurt te blijven. We waren beiden in opleiding tot internist en ik was al bijna een jaar achterwacht voor de eerstehulpdiensten.
Er stopte een ambulance voor de deur en de broeders kwamen binnen en riepen: ‘Een DB-tje’, waarop de zusters vroegen of ze koffie wilden. Ik zei tegen mijn jongere collega: ‘Kijk jij alvast even in de auto’ en ik zag hem in de ambulance verdwijnen.
Na 10 minuten merkte een van de broeders op dat hij wel erg lang in de ambulance bleef en ik besloot even te kijken. Ik trof mijn collega hevig zwetend aan, terwijl hij het hart beluisterde van een overleden man. Wanhopig keek hij mij aan en zei: ‘Ik geloof dat het niet goed met hem is’. ‘Maar het is ook een DB-tje’, zei ik.
‘Wat is een DB-tje?’, zei hij.
‘Dat is dood binnengebracht’, antwoordde ik. ‘Je moet even schouwen en verklaren dat hij dood is. Als iemand overleden is, moet een arts officieel de dood vaststellen en de papieren invullen.’
Opgelucht haalde hij adem, waarop we samen met de broeders koffie hebben gedronken.
dr. J. Stork, internist
«« Lezersbijdragen | Baas en assistent
- Er zijn nog geen reacties
