College glijdt uit over kindermishandeling (4)
Plaats een reactieIn de tuchtzaak waarin een kinderarts een waarschuwing krijgt (
), ben ik de kinderarts.
Mr Torrenga heeft de kant van het Centraal Tuchtcollege weergegeven (
). Ik kan mij vinden in zijn toon, maar wil enkele nuanceringen toevoegen. De melding van het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) zou als pressiemiddel zijn gebruikt om te voorkomen dat de ouder opnieuw van ziekenhuis en kinderarts zou wisselen. Dat is niet juist, zoals ook gesteld tijdens de zitting. De ouder ging verhuizen en zou dus uit het blikveld van de huisarts en van mij verdwijnen.
Ik beschikte inderdaad over voorkennis van dit gezin, maar was mij daar in het eerste jaar van de behandelrelatie niet bewust van. Later heb ik overwogen dit met de ouder te bespreken. Om twee redenen zag ik daarvan af. Ten eerste omdat de ouder mij, ondanks mijn expliciete vragen, geen toestemming gaf om informatie op te vragen uit voorgaand ziekenhuis. Ten tweede omdat ik vreesde dat de ouder dan opnieuw van ziekenhuis en kinderarts zou wisselen. Ik begrijp de beslissing van het Centraal Tuchtcollege, dat ik hiermee misschien de grens van het toelaatbare heb overschreden, maar ben het er niet mee eens.
Torrenga onderkent ‘de ellende van een tuchtrechterlijke procedure’, die meer dan vier jaar duurde. Ik heb veel steun ondervonden van mijn vakgroep en het ziekenhuis. Een deskundige advocaat, waar je je als mens prettig bij voelt, is geen luxe in zo’n procedure.
Ondanks de waarschuwing van het tuchtcollege, blijf ik het belang van het kind voorop stellen. Ik hoop dat alle artsen die met kinderen te maken hebben, zich door deze uitspraak niet laten weerhouden om de meldcode van de KNMG te volgen, te overleggen met het AMK, en zonodig een melding te doen.
Arnhem, februari 2009
Desiree Creemers, kinderarts
- Er zijn nog geen reacties
