Beter baren (15)
Plaats een reactieDe publicatie van Visser en Steegers (
) was aanleiding om het obstetrisch handelen in het Elkerliekziekenhuis Helmond (ruim 1300 partus op medische indicatie per jaar) in de periode 2000-2005 te evalueren. In deze periode waren er bij een amenorrhoeduur van meer dan 34 weken 13 gevallen van durante partu en neonatale sterfte. Na exclusie van de primaire sectiones caesareae en de inleidingen (zoals ook in het artikel van Visser en Steegers is gebeurd) bedroeg de sterfte 2,1 promille, hetgeen lager is dan de landelijke sterfte in kantooruren van meer dan 2,5 promille.
De gevallen waarbij sprake is van een lethale congenitale afwijking (n=6) zijn niet geschikt om de rol van de hulpverleners en het tijdstip van de baring bij de aan de partus gerelateerde sterfte te analyseren. De rol van de eerstelijnsverloskundigen was beperkt (n=1) en in geen van de casussen kon worden gesteld dat de dienstdoende gynaecoloog te laat was gewaarschuwd door de voorwacht. Hoewel de aanrijdtijden van de gynaecologen, kinderartsen en anesthesiologen kort is, bedraagt bij de tijdwinst van een operatieteam dat stand-by in het ziekenhuis aanwezig is een kwartier ten opzichte van een oproepbaar operatieteam.
De uitspraak dat men in Nederland te terughoudend is met inleiden van zwangere vrouwen met pre-eclampsie, geldt niet voor onze kliniek, omdat in onze populatie ruim 46 procent van de vrouwen met toxicose voor de 37ste zwangerschapsweek is bevallen.
Op zich is het prima dat er discussie is ontstaan over de organisatie en de kwaliteit van de verloskundige zorg. Deze moet dan bij voorkeur zo veel mogelijk op basis van feiten en zo min mogelijk op basis van veronderstellingen worden gevoerd. Kritisch kijken naar het eigen verloskundig handelen kan hieraan bijdragen. Vooral perinatal audit (zowel op lokaal als op landelijk niveau) lijkt hiertoe een geschikt instrument.
Helmond, maart 2008
Friso Delemarre, gynaecoloog Elkerliekziekenhuis
- Er zijn nog geen reacties
