Als blikken konden doden…
1 reactie
‘Dokter, ik ben zo bang dat het kanker is…..!’ Nog maar nauwelijks is de vrouw met haar zoon gaan zitten, of ze vertelt waar ze zich zorgen over maakt. ‘Het is zo’n rare plek, onder zijn voet, en ik vertrouw het voor geen meter. Je hoort van die enge dingen.’
Als ik hem aankijk, maakt de jongen van 13 een soort schouderophalende beweging; het zal wel meevallen allemaal. Vermoedelijk moest hij zijn bed uit om hier nu met zijn moeder te zijn.
‘Laat de plek maar eens zien’, zeg ik, terwijl moeder vertelt dat deze er drie maanden geleden nog niet zat. Ik richt mijn onderzoekslamp erop en zie dat het om een grillige zwarte plek gaat op zijn linkervoetzool. In de huid gelegen, niet verheven…. is het pigment? Zou dit een melanoom kunnen zijn? Gedachten schieten door mijn hoofd en ik zoek naar een volgende vraag, onderweg naar een diagnose.
‘Is het niet gewoon vuil?’ Terwijl ik het vraag, draai ik mijn hoofd weer naar moeder. Ze werpt me een dodelijke blik toe. Dit was geen goede suggestie! Tsja, wat nu….?
‘Ik ga even wat proberen mevrouw.’ Op mijn wastafel staat altijd een flesje aceton. Ik dep wat op een gaasje en wrijf daarmee over de plek op de voetzool. ‘Kijkt u eens mevrouw, weg!’
Met een hoogrode blos op haar wangen verlaat ze met haar genezen zoon mijn spreekkamer.
Jurriën Wind, huisarts, Aalburg
meer lezersverhalen-
Humor
Lezersverhalen met het thema Humor. Onderdeel van de eindejaarsglossy van 2018.
Hester Oldenburg
Chirurg, Amsterdam
Hahahahaha.... heerlijk gelachen bij dit verhaal!!