1+1=2

Woensdagavond om 17.05 uur ging de telefoon in het gezondheidscentrum en omdat ik dienst had nam ik op. De verpleegkundige van de ambulance wilde overleggen hoe hij moest handelen in het geval van een 50-jarige man die 1-1-2 had gebeld, omdat hij last had van wazig zien in het rechtergezichtsveld. Bij aankomst van de ambulance na een rit van 10 minuten naar een adres op 500 meter van het gezondheidscentrum, had de man geen klachten meer. Tensie en pols waren goed.
Na inzien van zijn dossier (de man had al eerder zoiets gehad en toen voor de zekerheid acetosal gekregen), antwoorrdde ik de verpleegkundige de man te adviseren de volgende dag zijn eigen huisarts te bezoeken.

Op mijn vraag, waarom de man niet in eerste instantie het gezondheidscentrum had gebeld, antwoordde de verpleegkundige: ‘Hij heeft gebeld met zijn mobiele telefoon, want zijn beltegoed was op en 1-1-2 is gratis.’