Verandering blaast districten nieuw leven in

De relatie tussen de KNMG en de districten gaat terug tot het ontstaan van de KNMG. Onlangs zijn er nieuwe afspraken gemaakt over de samenwerking. Hoe pakken die uit? We vragen het aan KNMG-voorzitter René Héman en voorzitter Landelijk Platform Districten Jan Huurman.

Hoe was de relatie tussen de districten en de KNMG van oudsher?

René Héman: ‘De oudste lokale genootschappen bestonden eerder dan de oprichting van de ‘centrale’ KNMG in 1849. In 1999 veranderde de organisatiestructuur en maakten individuele leden plaats voor federatiepartners. De districten waren wel lid van de algemene ledenvergadering. Tot 2015, sindsdien hebben alleen de federatiepartners nog een bestuurlijke stem.’

Jan Huurman: ‘Het omvormen naar die nieuwe structuur ging niet zonder slag of stoot. Integendeel, het leidde tot fors verzet. Er was zelfs sprake van opheffen of verdergaan zónder de KNMG.’

Hoe zijn jullie omgegaan met de gevoeligheden en emoties die de verandering met zich meebracht?

Héman: ‘De emoties kan ik me goed voorstellen. Maar het leidde ook tot veel wrijving en wantrouwen tussen de districten en het hoofdbestuur. Dat is jammer, want het doel is toch om ontmoeting en intercollegiale en interdisciplinaire samenwerking op lokaal niveau te stimuleren.’

Huurman: ‘Als oprichter van de Koepel Artsen Maatschappij en Gezondheid had ik jaren geijverd voor aansluiting bij de KNMG. Dus toen ik over afsplitsing hoorde, dacht ik: dat laat ik toch niet gebeuren! Ik had al veel ervaring als bestuurder en als voorzitter van het district Groot-Gelre en ken bovendien René goed; we hebben dezelfde achtergrond. Toen ik voorzitter van het Landelijk Platform Districten kon worden, was dat de kans om mee te denken over hoe we de KNMG en de districten bij elkaar konden houden – iets waar de meerderheid van de districten overigens voorstander van was.’

Héman: ‘Uiteindelijk zijn we tot een convenant gekomen waarin we de relatie tussen de KNMG en de districten hebben gedefinieerd. Daarin staat onder meer dat de KNMG na een aantal jaren zorgdraagt voor structurele financiering. Anderzijds spelen de districten geen bestuurlijke rol meer. Verder moeten de districten de komende jaren het geld dat zij nog in kas hebben, besteden aan activiteiten voor de leden.’

Wat betekent dat voor de huidige situatie?

Huurman: ‘Sommige “slapende” districten hebben de afgelopen decennia weinig georganiseerd en wel het contributiegeld geïnd, terwijl andere juist veel activiteiten hebben gehouden. Daarom is in november besloten om al het gezamenlijk vermogen bij elkaar te brengen en dat in de komende twee jaar uit te geven.’

Gebeurt dat nu?

Huurman: ‘Zeker! De maatregelen hebben uitgepakt als een push voor niet-actieve districten. Nu vinden in álle districten weer activiteiten plaats. Sommige districten fuseren ook met elkaar, zodat ze meer slagkracht hebben. Dat leidt ook tot leukere bijeenkomsten. Ook door de keuze van onderwerpen: je ziet meer betrokkenheid ontstaan.’

Héman: ‘Dat merk ik ook aan de manier waarop er bevlogen wordt gediscussieerd. Wat me daarnaast opvalt is dat de besturen steeds diverser worden van samenstelling. Verschillende soorten specialismen, jong en oud, man en vrouw.’

Hoe bevallen die bezoeken van de KNMG aan de districten eigenlijk?

Héman: ‘Goed! Het is interessant om te horen wat er leeft en welke argumenten mensen hebben. De districtsbijeenkomsten vormen bovendien een belangrijk kanaal om op te vangen wat we als bestuur anders of beter kunnen doen. In 2018 wil ik daarom ook graag weer langs alle districten.’

Het lijkt erop dat de bijeenkomsten ook meer jonge leden trekken. Herkennen jullie dat?

Huurman: ‘In districten met een umc is het gemakkelijker om student-bestuursleden te trekken. Maar ook door in de introductietijd te vertellen wat de KNMG en de districten doen, komen er meer studenten op de avonden af. Dat is waardevol voor ons en voor hen: zij hebben vaak leuke en verfrissende ideeën en zij horen hoe dokters van verschillende pluimage tegen zaken aankijken waar je in de dagelijkse praktijk mee te maken krijgt.’

Héman: ‘In alle districten zie ik de jonge garde toenemen. Onderwerpen als het levenseinde of hoe je zaken bespreekbaar maakt met een collega spelen natuurlijk ook bij iedere dokter. Als collega’s dan onderling ervaringen en meningen met elkaar uitwisselen, zie ik de kracht van de KNMG.’