Loopbaanmonitor Medisch Specialisten: inzicht in loopbaankeuzes

Van werkplezier en ambities, tot werkdruk en arbeidsvoorwaarden: in de Loopbaanmonitor Medisch Specialisten komt het allemaal aan bod. We vroegen drie zorgprofessionals in verschillende leeftijdsfases en met uiteenlopende carrières naar hun loopbaan­keuzes en ambities voor de toekomst. En hoewel ze daarin van elkaar verschillen is er ook een gemene deler: de liefde voor het vak.

Bianca Verbeek (35)

aios orthopedie en bestuurslid De Jonge Specialist

‘Mijn ambitie is een baan als arts te combineren met een beleidsfunctie’

‘Wat ik leuk vind aan het specialisme orthopedie is de combinatie tussen chirurgie en de poli­kliniek. Dat maakt het een veelzijdig vak. Ook vind ik het mooi dat ik mensen door de behandeling van het bewegingsapparaat hun vrijheid kan teruggeven en zo bijdraag aan de kwaliteit van leven. Over een halfjaar ben ik klaar met mijn opleiding en daarom ben ik momenteel in gesprek over het volgen van een fellowship waarin ik mij verder ga specialiseren in de wervelkolom. Hoewel er de laatste jaren meer fellowships en functies voor chef de clinique beschikbaar zijn gekomen, liggen vaste banen helaas niet voor het oprapen. Over een paar jaar zijn we allemaal weer nodig, maar wat doen we in de tussentijd? Ik weet dat de verhuisbereidheid onder artsen hoog is als het gaat om een vaste baan, maar er zitten ook grenzen aan die flexibiliteit. Zeker als het gaat om gezinnen met jonge kinderen en een partner met een vaste baan. Het is belangrijk om te weten wat artsen precies willen en hoe ze tegen hun loopbaan aankijken. Daar kan de Loopbaanmonitor een rol in spelen, want meten is weten. Mijn eigen ambitie is om in de toekomst een baan als orthopeed te combineren met een beleids- of managementfunctie, zoals ik dat nu al doe als bestuurslid bij De Jonge Specialist. Ik vind het interessant naar het brede plaatje te kijken en op deze manier een steentje bij te dragen aan ons prachtige vakgebied.’

Erwin George (44)

klinisch fysicus-audioloog en opleider

‘Ik ben steeds vaker een vakinhoudelijk regisseur’

‘Ik ging ooit natuurkunde studeren omdat ik de wereld om mij heen beter wilde begrijpen. Daarna startte ik mijn eerste baan in het ziekenhuis. Daar ging een wereld voor mij open. Ik ontdekte dat je als natuurkundige een brug kunt slaan tussen mensen en techniek en dat is voor mij een geweldige combinatie. Daarom besloot ik de opleiding klinische fysica te gaan volgen met audiologie als differentiatie. Als audioloog binnen het Maastricht UMC+ ga ik samen met kno-artsen, psychologen en logo­pedisten op zoek naar oplossingen voor complexe patiëntgerelateerde puzzels. Daarnaast ben ik ook opleider, om zo jonge mensen te helpen groeien in het vak. Ik vind het mooi om te zien hoe de inhoud van dit relatief jonge vak zich ontwikkelt en zie ook dat de vorm verandert. Voorheen werkten we vooral als behandelaar binnen de muren van het ziekenhuis, nu werken we steeds vaker samen in regionale netwerken. Daarbij fungeer ik als klinisch fysicus steeds vaker als vakinhoudelijk regisseur op afstand, een rol die mij goed bevalt en waarin ik mij graag verder wil ontwikkelen. Ik maak mij wel zorgen om het hoge ziekte­verzuim in de zorg, dat voelt soms ontmoedigend. Gelukkig haal ik veel voldoening uit de combinatie van zorg, opleiden en onderzoek. Dat werkplezier is ontzettend belangrijk om goed te blijven functioneren in een zorgsysteem dat ingrijpend verandert. Daarom hoop ik dat zoveel mogelijk mensen de Loopbaanmonitor invullen, zodat hun input wordt meegenomen in toekomstige oplossingen.‘

Saskia Peerdeman (62)

neurochirurg, decaan faculteit geneeskunde VU en lid raad van bestuur Amsterdam UMC

‘De voldoening van mijn werk weegt altijd op tegen de lange werkdagen’

‘Gaandeweg mijn opleiding geneeskunde raakte ik gefascineerd door de hersenen én werd mijn interesse in de chirurgie gewekt. Toen ik in aanraking kwam met neurochirurgie viel alles op z’n plek. Na een tijd als anios te hebben gewerkt, kon ik een opleidingsplek in Amsterdam bemachtigen. Daar kwam ik in 1987 als enige vrouw in een mannenwereld terecht en dat was van beide kanten even wennen. Toch vond ik het ook een leuke uitdaging om een aanvankelijk ongemakkelijke situatie te normaliseren. Inmiddels is er in de verhouding man-vrouw een hoop veranderd en dat geldt ook voor de mogelijkheden die nieuwe technologieën bieden. Dan heb ik het over technologieën die bij het opereren kunnen worden gebruikt, maar ook over digitalisering. Naast mijn werk als neurochirurg ben ik hoogleraar professionele ontwikkeling en sinds afgelopen november ben ik ook lid van de raad van bestuur van Amsterdam UMC en decaan van de faculteit geneeskunde van de VU. Door deze aanstelling heb ik geen tijd meer om mijn beroep in de volle omvang uit te oefenen. Hoewel ik veel zin heb in deze nieuwe uitdaging, zal ik het contact met aiossen en patiënten missen. De voldoening die mijn werk oplevert heeft altijd opgewogen tegen de lange werkdagen die ik maak. Ik verwacht dat dat in mijn nieuwe functie ook zo zal zijn. Ik ben benieuwd naar de uitkomsten van de Loopbaanmonitor. Met name de balans tussen de behoefte van de individuele professional en het maatschappelijk belang vind ik een interessant vraagstuk.’