Roodbaard

Roodbaard, te zien via: https://archive.org/details/RedBeard_201906.

Het verleden is een ver land waar ze dingen anders doen, heet het. Zeker als dat verre verleden op zichzelf ook weer in een ver land is gesitueerd. En toch zijn er altijd overeenkomsten met het heden.

Zoals in de Japanse film Roodbaard (ook wel Redbeard of Akahige) uit 1965 van de beroemde Akira Kurosawa. Het verhaal in een notendop: begin 19de eeuw meldt een jonge basisarts zich voor verdere opleiding bij een beroerd slecht geëquipeerd provinciaal ziekenhuis, geleid door een dokter die bekend staat als Roodbaard en bevolkt door louter armzalige patiënten. De jonge arts is opgeleid aan een Nederlandse medische school in Nagasaki (historisch correct!) en ambieert de functie van lijfarts van het Shogunaat, dus is deze opleidingsplaats een zware tegenvaller. We leren niet alleen deze aanvankelijk stuurse en ontevreden jonge dokter kennen, maar maken ook kennis met het verhaal van enkele patiënten van de kliniek. Essentieel is dat de jonge arts op zeker moment zelf ziek wordt en hoe Roodbaard daarmee omgaat. Zeer geleidelijk dringt het tot de jonge dokter door hoe de aanvankelijk norse, tegendraadse Roodbaard geneeskunde opvat en onderkent hij de wreedheid en het lijden van de patiënten. Het zal hem er niet alleen toe brengen in het huwelijk te treden met een voormalige geisha, maar vooral bepalend zijn voor het soort dokter dat hij wil zijn.

Ja, deze film is een hele zit (drie uur!), maar de hogere vertelkunst van dit humanistische meesterwerk verveelt geen moment, en is het niet een bescheiden wonder dat hij compleet met Engelse ondertitels gratis op het internet staat? Doe er uw voordeel mee en weet dat een bekende Vlaamse arts een paar jaar geleden nog schreef dat het onder meer deze film is geweest die hem deed besluiten ‘huisdokter te worden of dokter in een ontwikkelingsland of een rampgebied’.