Tijd voor iets anders: ‘Door de afwisseling verzuip ik niet in wat ik doe’

Tijdens mijn bezoeken had ik een enorme drang om haar leven in beeld te brengen. Ze had zo’n bijzonder leven en ondanks haar leeftijd was ze jong van geest en altijd enthousiast. Toen ik een keer viool voor haar speelde applaudisseerde ze en riep: “Very good, very good – for a doctor.” Mijn serie over Ida is op verschillende exposities te zien geweest en ik droom nog over een boek.

Ik vind het leuk om bruisende, kleurrijke, bevlogen mensen te fotograferen. Dat zijn vaak mensen uit de queer-scene. Bij documentairefotografie geef je de werkelijkheid weer met ook de minder mooie of rauwe kanten. Bij editorial fotografie is alles juist tot in de details perfect bewerkt: het model, de aankleding, de setting. Zo fotografeer ik vaak dragqueen Lady Galore, een enorm aansprekend figuur. Een ander uiterste van mijn werk is de serie die ik heb geschoten in een grafkistenfabriek tijdens de eerste coronagolf, toen daar een hogere productie moest worden gedraaid. Ik houd van veel afwisseling.

Ik heb nooit fulltime als huisarts gewerkt. Ik krijg het benauwd van het idee dat ik vijf dagen per week in een spreekkamer zou zitten – ook al doe ik mijn werk als huisarts heel graag. Alleen tijdens de huisartsenopleiding heb ik fulltime gewerkt, dat vond ik pittig. Ik word dan onrustig in mijn hoofd, krijg het gevoel dat ik massaproductie draai. Daarom werk ik drie dagen in de week als waarnemend huisarts, in een praktijk in Eindhoven waar vooral expats komen. De rest van de tijd besteed ik aan fotografie, vooral voor mezelf en soms in opdracht. Ik haal er een heel klein, echt minimaal inkomen uit. Ik doe het ook niet voor het geld, maar realiseer me dat ik me in de luxepositie bevind dat ik zoveel tijd in mijn ‘hobby’ kan steken. Ik zou ook geen fulltimefotograaf willen zijn. Juist de afwisseling is voor mij de manier om de balans te bewaren, om niet te verzuipen in wat ik doe. Het is fijn om na een paar dagen met iets compleet anders bezig te kunnen zijn.’