Alternatief voor euthanasie beschikbaar (3)

Het artikel van postdoc onderzoeker wijsbegeerte Henri Wijsbek zaait verwarring (MC 7/2012: 387).

Hij is duidelijk een theoreticus die zijn verhaal eindigt met boude uitspraken over artsen die volgens mij nergens op gebaseerd zijn.

Wat bedoelt hij met euthanasie die zo zwaar is voor de arts? Actieve euthanasie (dodelijke injectie) is inderdaad zeer belastend, weet ik uit ervaring. Maar dat is in de praktijk meestal niet het geval.

Is hulp bij zelfeuthanasie echt zwaarder (praktisch en emotioneel) voor de artsen die die hulp willen geven, dan twee weken lang palliatief sederen om de patiënt tot de dood niet meer te laten ontwaken?

Citaten uit de laatste alinea van het artikel: ‘het lijkt erop dat een patiënt geen zwaarwegende medische redenen kan aanvoeren voor een voorkeur voor euthanasie boven palliatieve sedatie’. In deze uitspraak wreekt zich wel heel duidelijk het feit dat Wijsbek geen onderscheid maakt tussen hulp bij zelfeuthanasie en actieve euthanasie door de arts.

Bovendien gaat het bij de keuze van de patiënt voor zelfeuthanasie in plaats van palliatieve sedatie natuurlijk niet om medische maar om menselijke redenen zoals zorg voor nabestaanden. ‘In zeker 50 procent van de gevallen is euthanasie in strijd met een van de zorgvuldigheidseisen.’

Bedoelt Wijsbek dat, omdat palliatieve sedatie mogelijk is, zelfeuthanasie niet voldoet aan de zorgvuldigheidseisen? ‘Waarom passen artsen dan toch zo vaak euthanasie toe?’ zo eindigt hij. Wijsbeks beweringen op theoretische gronden over artsen stuiten mij dus tegen de borst.

Jannes Koetsier, arts, voorzitter Stichting Vrijwillig Leven

• Meer brieven