Kinderpsychiatrie in Nederland: Té triest
4 reactiesOnze 16-jarige zoon heeft sinds ruim anderhalf jaar een ingewikkeld mentaal probleem met veel schoolverzuim als gevolg.
Na een halfjaar behandeling in de basis-ggz krijgt hij sinds een jaar specialistische zorg in een academisch centrum.
Er vinden individuele behandeling en systeemgesprekken plaats. Omdat de individuele therapie te weinig resultaat oplevert, stelt het academisch centrum de indicatie voor aanvullende behandeling met psychomotorische therapie (PMT). Daar het centrum zelf onvoldoendePMT-capaciteit heeft, adviseert het om deze elders af te nemen. De jeugdpsychiatrie valt tegenwoordig onder de gemeente, dus zijn wij voor de financiering van dit traject aangewezen op aanvraag van een persoonsgebonden budget (pgb) via het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). Na een tweetal telefoontjes krijgen we een intakegesprek. De uitgebreide diagnostiek die in het academisch centrum is verricht hebben we dan inmiddels al aangeleverd bij het CJG. De niet-medisch geschoolde intaker voelt zich desondanks geroepen om een nieuwe inventarisatie van de problematiek te maken, inclusief het functioneren van onze zoon op jonge leeftijd. Tot slot van het drie kwartier durende intakegesprek krijgen we te horen hoe de vervolgprocedure eruit zal gaan zien. Er dient eerst beslotente worden of de aanvraag zal worden voorgelegd aan het reguliere team of aan het pgb-team. Nadien zullen wij een gezinscoach(!??) toegewezen krijgen. Deze zal eerst een huisbezoek(!!??) verrichten. Daarna zal de aanvraag, indien deze wordt gehoneerd, doorgezet worden naar het wachtlijstteam met een wachtlijstbeheerder. En dienen wij een ‘budgetplan’ te maken ter financiële onderbouwing. Hoe lang de wachttijd is, kan niemand nog zeggen, dit kan maanden duren, afhankelijk van de regio. Dat wil zeggen: totdat duidelijk is of het pgb-budget al dan niet verstrekt zal worden. Aan de PMT’er die wij inmiddels zelf gevonden hebben ligt het niet, die zou volgende week kunnen beginnen…Té triest, deze ontwikkeling van de kinderpsychiatrie in Nederland. Het ontbreken van hiërarchie en medische scholing bij de gemeentes is dramatisch voor de huidige opgroeiende generatie. De oliedomheid van de politiek om te veronderstellen dat niet of nauwelijks medisch geschoolde mensen zouden kunnen oordelen over zaken waar anderen na hun artsenopleiding een zesjarige specialisatie voor hebben gevolgd. Grensoverschrijdend bovendien: waarom zou ik een gemeenteambtenaar aan mijn keukentafel moeten toelaten en moeten antwoorden op niet ter zake doende privacygevoelige vragen? Hoe heeft dit kunnen gebeuren en wanneer valt het kwartje dat dit zo snel mogelijk ongedaan moet worden gemaakt? Over kwartje gesproken.Was de hele ingreep niet bedoeld als kostenbesparing? Rekent u even mee aan het bovengenoemde aantal verspilde uren (van werknemers bij het CJG én van ons als familie), daar waar een handtekening bij het kruisje had kunnen volstaan.
Wim van der Pol
Apotheker niet praktiserend, Delft
Het is nog triester dan triest. Het is laakbaar. Ga er maar van uit dat men van te voren op de hoogte is van het strandende schip, vanuit de gedachte, dat het schip eerst moet stranden en dan pas vlot getrokken gaat worden. Bewust beleid dus. Klopt d...it juridisch wel?
Bert Pos
Cardioloog, Borne
Het trieste is dat alle politici stuk voor stuk claimen dat ze onze belangen behartigen. Een Hugo Borst zou niet nodig hoeven zijn als de politici zich eens werkelijk zouden verdiepen in wat er in de maatschappij en gezondheidszorg speelde. Maar ...waar ze alleen in geinteresseerd zijn, is hun eigen kleine Haagse kringetje en hoe ze kunnen zorgen dat ze nog lang daar mogen verblijven. Alle risico's juridisch en financieel zoveel mogelijk over de schutting gooien zodat ze met een minimum aan risico de verantwoording kunnen dragen.
Geloof en vertrouwen in de politiek al jaren geleden verloren.
Helaas zal verandering alleen van onder af moeten komen (revolutie), zoek een niet politicus die mediageniek is met hetzelfde probleem en probeer hem voor je karretje te spannen.
Martijn Termaat
Huisarts, Groningen
In de politiek nemen mensen zonder kennis van zaken beslissingen over veranderingen van het zorgsysteem. Niet om werkelijk dingen te verbeteren, maar om met potjes te schuiven of voor eigen gewin of mooie woorden of nog erger omdat ze echt denken dat... het er beter van wordt. Vaak kan het niet veel kwaad, maar oa bij het afschaffen van de verzorgingshuizen, beschermde werkplekken en het omdopen van de jeugdgezondheidszorg tot een gemeentelijke voorziening heeft men echt veel kwaad gedaaan. Het duurt een jaar of tien dan komen er weer nieuwe politici met briljante plannen om de boel terug te draaien. Het is treurig, maar helaas zijn we een speelbal van Den Haag.
Bok
, Kinderarts
Wat beschreven is, zien wij dagelijks. In triest. Het is wachten op een Hugo Borst die deze problematiek aan kaart.