Praktijkperikelen
Hester Verheijen
4 minuten leestijd
Praktijkperikel

Door een woud van wantrouwen naar een praktijkuitbreiding

7 reacties
Getty Images
Getty Images

Veel huisartsen ondervinden problemen om een opvolger te vinden. Maar hoe ingewikkeld is het nu echt en hoeveel moeite kost het om een praktijk over te nemen? Ik ben een praktijkhouder van een solopraktijk in een welvarende woonkern in het westen van het land die wil associëren. Mijn vaste waarnemer heeft interesse om dat avontuur aan te gaan. We besluiten om samen verder te gaan.

Het lijkt een goed idee. Je meldt de nieuwe situatie bij de partijen waar je mee samenwerkt – verzekeraars, ziekenhuizen, collega’s, patiënten, huisartsenpost et cetera – en je gaat verder. Immers, het is een bestaande situatie waar iemand bijkomt. Zaken als KvK-nummer, AGB-code, contract met de verzekeraar, uzi-aansluiting, bankrekening en andere zaken zijn allemaal al aanwezig. Bovendien, toen ik de praktijk in 2003 overnam volstond een kopje koffie met de accountmanager van Zilveren Kruis en een bezoekje van de vertegenwoordiger van de HIS-leverancier om alles te regelen.

Maar dat kan dus niet meer; het ligt nu ingewikkelder. Het door het neoliberalisme diep in onze samenleving ingevoerde wantrouwen lijkt nu het uitgangspunt bij elke transactie. Het organiseren van een associatie met mijn vaste waarnemer is nu een proces dat minstens zes maanden vergt.

Het begint bij de Kamer van Koophandel (KvK); je mag immers geen onderneming starten zonder een KvK-registratie. De KvK beoordeelt of je echt bestaat en niets kwaads in de zin hebt. Dat is begrijpelijk. Maar dat oordeel zou dan ook genoeg moeten zijn voor de rest van het proces – eenmaal betrouwbaar bij de KvK ben je dat overal. Maar helaas, bijna iedere organisatie waar je verder mee te maken hebt, beoordeelt dat zelf nog een keer. De KvK is niet ingewikkeld maar het duurde wel lang door de achterstanden die daar waren. Overigens slaagt de KvK er net als de meeste andere partijen in om op hun webpagina’s de vraagstelling zo ingewikkeld en onduidelijk te maken dat wij er niet altijd uitkwamen.

Het door het neo­liberalisme diep in onze samenleving ingevoerde wantrouwen lijkt het uitgangspunt bij elke transactie

Na deze horde moet je eHerkenning aanvragen; eHerkenning is een inlogmiddel om veilig online zaken te kunnen doen. Heb je dat nodig? Alleen bij de volgende stap, verder niet. Die volgende stap is dat je je moet aanmelden bij de Wet toetreding zorgaanbieders (Wtza). De Wtza is bedoeld om zorgfraude tegen te gaan; in het verleden hebben een paar – echt heel weinig – zorgaanbieders structureel gefraudeerd. Voor het gemak wordt deze papieren tijger daarom zorgbreed doorgetrokken. Omdat we met zijn tweeën zijn en op dat moment geen personeel hebben, volstaat een simpele aanmelding, maar ook hier is een aantal vragen weer zo gesteld dat we er niets van begrijpen.

We zijn nu klaar voor de belangrijkste stap: het aanvragen van de AGB-code. Zonder AGB-code gebeurt er helemaal niets in zorgland. Na de gebruikelijke controles of je wel betrouwbaar bent, verloopt dit opmerkelijk soepel. Vektis, de organisatie die de AGB-codes beheert, kampt met grote achterstanden, maar ze denken en werken mee, en in een recordtijd hebben we de zo fel begeerde code.

Parallel hieraan loopt het aanvragen van een bankrekening. Dat lijkt makkelijk, maar als je een zakelijke bankrekening aanvraagt beginnen klaarblijkelijk alle alarmbellen te rinkelen. Het wantrouwen spat ervan af. Wederom zijn er websites die onbegrijpelijke vragen stellen. En sommige banken openen gewoon helemaal geen zakelijke rekeningen – we wilden graag een groene bank. Er worden grappige en discriminerende vragen gesteld: of we zakendoen met Noord-Korea of vergelijkbare regimes, of we sekswerk doen, en heel bijzonder: of we een sportschool zijn.

Het lukt maar niet. Uiteindelijk ben ik boos geworden bij de bank waar ik al jaren cliënt ben. Toen kon het allemaal opeens wel en was het in een paar weken geregeld. Maar mijn vrouw moest wel meetekenen, om het risico van de bank af te dekken. Omdat dat echt ridicuul is, hebben we dat geweigerd. Toen bleek het ook eigenlijk niet te hoeven; ze probeerden het gewoon.

Een tip. Als een callcentermedewerker weigert mee te werken (lees: te luisteren) loont het soms de moeite om de volgende dag nog eens te bellen. Als je dan iemand treft die wel luistert, is het zo geregeld. Bij één instantie hadden we pas na drie keer beet.

We kunnen nu een contract bij de zorgverzekeraar aanvragen. Ook hier werkt de meerdere-keren-bellen-truc en als we eindelijk iemand aan de telefoon hebben die luistert, is het echt zo geregeld. Hulde aan Zilveren Kruis. Wat wel aardig is om te melden is dat je dan bij Vektis je UBO moet aangeven (Google even wat dat is), iets wat we echter ook al bij de KvK hadden gedaan. Bij Vektis kan dat overigens zonder noemenswaardige identiteitscontrole. De andere zorgverzekeraars gaan dat contract dan volgen. Daarvoor hebben ze dan alleen nog onze IBAN nodig. Daarvoor hanteert iedere verzekeraar een eigen methode, van totaal onveilig (stuurt u maar een mailtje) tot redelijk omslachtig maar wel veilig (DigiD-check en teruggebeld worden).

De UZI-passen kunnen aangevraagd worden, evenals Zorgmail, een adres dat je nodig hebt om met andere zorgaanbieders te kunnen communiceren. Beide organisaties slagen er ook goed in om onduidelijke vragen te stellen en het ingewikkeld te maken om precies uit te vogelen wat je nodig hebt. Bij het UZI-register zitten dan gelukkig wel ter zake kundige mensen aan de telefoon. Bij Enovation, het bedrijf dat Zorgmail uitgeeft, lukt zelfs de meerdere-keren-bellen-truc niet.

We zullen u niet vermoeien met verdere stappen die genomen moesten worden, maar we zijn er doorheen gekomen. Het is indrukwekkend maar ook bizar wie er allemaal bij dit proces betrokken zijn en wat deze partijen allemaal van je willen. Vergeet de eventuele collega’s in de directe omgeving niet erbij te betrekken. Voor alle mensen die bij je werken heeft je plan wel degelijk veel impact. Onze praktijk zit in een centrum waar nog een praktijk gehuisvest is en we delen personeel, voorzieningen en procedures.

Ja, een praktijkovername is een complex proces. Dat moge duidelijk zijn. Het is goed haalbaar mits je op tijd begint, geduld hebt en jezelf kunt troosten met humor en een beetje cynisme. Want dat heb je wel nodig.

Rob Bakx

huisarts, huisartsenpraktijk Santpoort

Hester Verheijen

huisarts, huisartsenpraktijk Santpoort

Ook een anekdote insturen? Mail naar kopij@medischcontact.nl.

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • G.R.I. Slock

    huisarts, sluis

    Helaas wordt het bewonderenswaardig grote geduld van onze collega's hier zwaar op de proef gesteld, deze tijd zou beter besteed worden aan het kennismaken met de patiënten. Er komt elk jaar wel een nieuwe bureaucratische instelling bij die de meest... absurde procedures oplegt ipv bij een andere (semi) overheidsinstelling te informeren. Als goedmaker voor de Kafkaëske WTZA administratie zou VWS in ruil kunnen regelen dat ze de rest van de administratie in orde brengen voor de bewezen bonafide huisartspraktijk. Maar blijkbaar is de overheid er niet om ons te helpen maar wel om ons te controleren.

  • A.A. van der Krabben

    Huisarts, Oldenzaal

    Heel herkenbaar helaas. Ik heb bij mijn praktijkovername ooit uit pure wanhoop vanwege het niet verkrijgen van de juiste AGB code gegoogled waar de het gebouw van Vektis staat. Toen via een ander nummer met de portier contact opgenomen en hem gevraag... om even fysiek naar een van de kantoren te lopen om contact te leggen met een van de medewerkers. Kreeg ik een hele vriendelijke dame aan de lijn die binnen 3 minuten alles geregeld had (was 8 weken wachttijd en als je op het niet te begrijpen aanvraagformulier één foutje maakte nog een keer 8 weken). E-mailbevestiging binnen de minuut. Zelden zoveel frustratie gehad.

  • B.J. Kole

    Apotheekhoudend Huisarts

    En dan ben je er nog niet,

    Ik kan zo 25 klusjes/formuliertjes/regelzaken zonder moeite opnoemen die nog niet genoemd zijn.
    En er gaat NIETS af er komt alleen maar meer bij.....

    Kafka draait zich jaloers om in z'n graf .

    Iedereen die z'n k...lassiekers kent , herkent onmiddellijk "Het huis dat gek maakt" in een praktijkovername ,; Voor een praktijk moet het vrijgeleide A38 per dozijn worden verkregen www.youtube.com/watch?v=07XVEvSazLM

  • Mary van Schooneveld, oogarts, Amsterdam

    Ik bewonder het geduld en het incasseringsvermogen van de collegae Bakx en Verheijen, maar het is natuurlijk meer dan verschrikkelijk en niet acceptabel. Je hoort wel "Ontregel de Zorg" en dat soort goede bedoelingen, maar ondertussen groeit de burea...ucratie alleen maar. Tekenend dat "veel bellen" helpt om een menselijk luisterend oor te vinden, dat hulpvaardig wil zijn. Wanneer komt het NHG luid en duidelijk publiekelijk in het geweer en zegt, dat dit soort zaken écht niet kunnen?

  • P.J. Mitra

    arts en jurist, onafhankelijk medisch adviseur ArtsTotaal, Schaijk

    Maar gelukkig is het vanaf dan smooth sailing met de jaarlijkse Russische Zorgverzekering Roulette. Je begrijpt werkelijk waar niet waarom artsen niet in de rij staan om huisarts te worden en een praktijkopvolger te worden, risico en verantwoordelijk...heid voor personeel en bedrijfsvoering te nemen en dit alles tegen een netto beloning per uur die lager ligt dan die van de in te huren loodgieter om het toilet van de wachtkamer weer eens te komen ontstoppen.

  • C.D. Spencer-van den Braken

    huisarts

    Alle 6 maanden van voorbereidend werk ten spijt bleek ik op het moment supreme bij de KvK geregistreerd te staan als hebbende een cacoa importbedrijf, en dat declareert zeer moeizaam. Ook was het heel lastig om een al bestaande AGB-code en KvKregist...ratie als "niet praktijkhouder" om te zetten naar de nieuwe situatie van praktijkhouder. En omdat het één niet zonder het ander kan, en de omzetting pas echt op de dag van overname kan, is 1 april een te zotte dag om een praktijk over te nemen.

  • K. Balwant-Gir

    Huisarts , Rotterdam

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.