Geen verjaardag
Plaats een reactieSchoonvader Wim komt niet mee naar de verjaardag van zijn oudste kleindochter. Niet pluis! Die avond ga ik naar hem toe en praat met hem. Zijn conditie is slechter de laatste tijd en hij heeft forse thoracale pijn gehad. Hij is bang!
Ik onderzoek hem globaal en constateer een vergrote lever, ik zeg hem morgen de huisarts te bellen, dit is niet goed. Zijn huisarts informeer ik ’s ochtends, aangezien hij altijd bagatelliseert. Vanaf de SEH willen ze hem ontslaan. Boosheid en ongeloof. Ik bel de SEH-arts: deze man mag niet naar huis, hij moet worden opgenomen voor verder onderzoek! Het is foute boel: forse leverfunctiestoornissen door diffuse metastasering in de lever, longen en op meerdere plekken de lymfeklieren. De primaire tumor blijft onbekend maar de prognose is wel duidelijk. Ondanks zijn verslechterende conditie krijgt hij scopieën. Na de gastroscopie is het duidelijk: het gaat om een oesofaguscarcinoom.
In het slechtnieuwsgesprek heeft de arts het woord kanker niet in de mond genomen en vergeet hij de lymfemetastasering te vermelden. Een prognose geeft hij niet. Wim vraagt aan mij: wat heb ik nou eigenlijk? Ik leg het hem uit. Hij zegt blij te zijn dat het geen longkanker was, want dan zou het van het roken komen. De waarheid hieromtrent laat ik in het midden. Hij geeft aan er niet meer over te willen praten. Hij gaat naar huis met een poliafspraak voor over twee maanden.
De familie is bijeen na het gesprek. Ik druk ze op het hart bij hem te blijven, want die twee maanden haalt hij echt niet.
Drie weken later overlijdt Wim thuis in het bijzijn van zijn kinderen en echtgenote, in alle rust. Ik bel zijn huisarts om te schouwen en ik regel dat hij zijn cornea kan doneren. Het is goed.
Marjolein Koenders, huisarts, Driel
Meer lezersverhalen- Er zijn nog geen reacties
