Een patiënt insturen, hoe doe je dat nou?
10 reactiesVerwijzing 1:
> ‘Hallo, ik ben hier bij een man van 64 met blanco VG, nu met hevige POB, uitstralend in zijn linkerarm, zweterig en misselijk. De ambulance is in aantocht en patiënt komt dus zo naar jullie toe.’
< ‘Zeg, ik ben gewend dat de huisarts overlegt met mij over een patiënt. Jij zet me nu voor het blok… zucht…’
Verwijzing 2:
> ‘Hallo, ik wil even overleggen: ik heb hier een patiënte met meer dan een week heftige diarree, veel plassen, gewichtsverlies. Ze valt steeds bijna weg, waardoor ze ook hevig in paniek raakt.’
< ‘Volgens mij wil je helemaal niet overleggen, maar die patiënte insturen, waarom zeg je dat niet meteen?’
Verwijzing 3:
> ‘Hallo, ik heb hier een patiënte en ik wil graag dat jullie meekijken.’
< ‘Ho ho, ik bepaal zelf wel of dat nodig is, dus ik wil eerst het hele verhaal en alle parameters horen en dan zullen we weleens kijken of ik de patiënte moet zien.’
Verwijzing 4:
> ‘Hallo, ik heb een patiënt en ik wil graag dat jullie meekijken, het is een man van 54 met ….enz.’
< ‘Ik zal patiënt zien als jij dat nodig vindt, maar ik ga eerst nog wat meer vragen stellen om het plaatje rond te krijgen.’
Verwijzing 5:
> ‘Hallo, ik wil graag overleggen en denk dat deze patiënte gezien moet worden door jullie: ik heb hier een vrouw van 63, geen VG van hoofdpijn, die twee dagen geleden vrij acuut heftige hoofdpijn kreeg met gister een spraakstoornis en die vandaag volgens haar echtgenoot ook wat slomer is.’
< ‘Wat doet jou denken dat dit een patiënte is voor de neuroloog?’
Help!
Kan er een landelijke afspraak komen over hoe een huisarts, die ervan overtuigd is dat een patiënt op korte termijn of dezelfde dag gezien moet worden (of, met andere woorden, waarbij de expertise van de specialist zeer gewenst is!), dit aan de specialist moet presenteren en hoe de specialist daarop dan moet reageren? Heel graag!
Nicole Zengerink
huisarts, Strijen
als je het doel van bellen gelijke duidelijk maakt ( overleg/verwijzen) en zeker sinds ik communiceert in de juiste taal: SBARR en ABCDE al dan niet veilig nooit meer een probleem. Een cursus abcde training bij de SBOH/VVAA is enorm aan te bevelen.
...Een een pluim voor de assistenten van het maasstadiekenhuis: die danken je steevast dat je aan hun hebt gedacht voor de verwijzing.
Nico Terpstra
huisarts, Hoorn
Ik snap geloof ik het specialisme SEH-arts niet, gisteren wilde ik een man met enorme pijn bij de schouderbladen, een soort bewegingsdrang, PTSS, niet geslapen en klinisch niet lekker, insturen naar de SEH - werkelijk geen idee wat er aan de hand wa...s (controles en ECG op de CHP: gb). De SEH-arts stond er op om te horen voor welk specialisme ik de patient wilde insturen, maar mijn antwoord 'voor de SEH-arts' werd niet geaccepteerd. Op haar instigatie diende ik de arts-assistent chirurgie in te schakelen.
Marc van Wijk
Transmuraal huisarts, Deft
@collega Bruijn: het principe van oog om oog tand om tand ("Arrogantie krijgt arrogantie terug, onvriendelijkheid onvriendelijkheid en botheid botheid") is mogelijk een gelijkwaardige vorm van communiceren maar het leidt nergens toe, behalve tot een ...toename van onderlinge irritatie.
Eric De Lorenzo
Huisarts, Rotterdam
Regelmatig gebeurt het mij, dat ik tijdens mijn praktijkuitoefening geconfronteerd word met een instuur-probleem. De dienstdoende assistent-SEH probeert dan met een regen aan vragen de vloed te keren en het werk af te schuiven. Als een kleine beginn...eling voel ik mij dan neer gezet. Na 30 jaar ervaring in mijn vak kan ik uitstekend bepalen of klinische hulp gewenst / noodzakelijk is. Tenslotte moet ik mij nogal eens van gewelddadige methoden bedienen: Wilt U de patiënt beoordelen of niet? De patiënt komt er nu aan. De klinici moeten naar mijn mening de (huis-)artsen aan het front tijdens de diensten meer op hun waarde schatten en serieus nemen in plaats van te behandelen als onvolwaardige collega's. Soebatten om iemand gezien te krijgen wanneer je hem/haar verdenkt van een subarachnoïdale bloeding is gênant..
H. Kleijer
ANIOS neurologie, Utrecht
Lastig probleem, ook vanaf de andere kant waarbij ik als ANIOS de telefoon aanneem. Temeer omdat ik, zeker net uit de schoolbanken, meestal minder ervaring heb dan diegene die belt.
Persoonlijk vind ik het erg fijn wanneer er gewoon open en eerlijk ...wordt gesteld wat het doel is van het belletje. Dus vraag om overleg wanneer overleg gewenst is, vraag om insturen wanneer insturen gewenst is. Na het aanhoren van het verhaal kan ik mijn visie op het gepresenteerde beeld en het voorgestelde beleid geven, soms blijkt advies toch genoeg, des te beter voor iedereen.
Wij dragen binnen het ziekenhuis nu alles SBARR over, dat werkt stiekem best goed. Het meest handige vind ik: noem de verdenking waarom je overlegd. Bv ik verdenk deze patiënt van een CVA. Dan weet ik op welke items ik moet letten in het verhaal, soms welke items ik nog mis. Het voorkomt ook opnieuw dingen vragen.
Overigens blijft voor mij de stelregel: de huisarts bepaalt of die instuurt of niet, niet ik tenzij dat expliciet de vraag is die me gesteld wordt.
Aantal andere dingen die toch genoemd moeten worden:
- ja soms wordt mij keihard voorgelogen. Ik denk dan omdat men bang is dat we de patiënt niet willen zien, zo zonde.
- een patiënt zien op de SEH is lang niet altijd in het belang van die patiënt.
- de gedeelde koffieruimte bij ons voor HAP en SEH, of soms gewoon even langslopen bij elkaar maakt de samenwerking erg prettig.
Bram de Wit
Huisarts, Heerlen
Door de komst van de huisartsposten veranderde de triage door huisartsen overdag. Een U 1 wordt een A1 rit voor de ambulance waarbij de huisarts vaak te laat arriveert. Discussies zoals hier ingebracht zijn zeldzaam. Soms overheersen de emoties ten k...oste van de patiënt. Soms word je als een onnozele overhoord soms ga je zelf veel te kort door de bocht. We beloven altijd beterschap en zo hoort het. Het gaat om de patiënt niet om de dokters.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
@ De Bruin: Of deze houding nu een goede samenwerking bevordert, vraag ik me af. Van veel wijsheid getuigt het in ieder geval niet. What goes around, comes around. Bij een huisarts die een onterechte klacht indient, waarbij hij zijn eigen rol bagatel...liseert, ben ik geneigd mijn messen 's avonds zorgvuldig te slijpen. Je komt elkaar toch weer tegen. Wederom door schade en schande geleerd dat het beter werkt om gewoon even te bellen bij een onduidelijke verwijzing. Soms had de huisarts ook even zijn dag niet, had even niet goed gekeken, en ziet daarna zelf ook wel dat het misschien niet zo'n handige verwijzing was. En vice versa.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Gelukkig verloopt het overgrote deel van het overleg prettig en komen we er zonder veel discussie uit. Een beetje vertrouwen en een beetje goede wil helpen enorm. En waar je elkaar wat beter leert kennen, gaat het alleen maar gemakkelijker. Ook daaro...m is kleinschalige zorg beter dan de mammoetziekenhuizen, waar huisarts en specialist niet zelden volstrekte vreemden voor elkaar zijn. Maar dat is helaas tegen de huidige trend in.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Ik moet met het schaamrood op de kaken erkennen dat ik me hier in het verleden ook wel schuldig aan heb gemaakt. Maar door schade en schande iets wijzer geworden ben ik een stuk laagdrempeliger geworden. Als de huisarts er niet uitkomt, kijk ik gewoo...n. Ook als het niet primair neurologisch lijkt. De huisarts kan niet alles weten. En als je eenmaal in een systeem gewerkt heb waarin de huisarts niet trieert maar iedereen op eigen initiatief naar de SEH mag komen, ga je de huisarts enorm waarderen. Zelfs in Nederland waar tegenwoordig ook ambulanceverpleegkundigen en Nurse Practioners patiënten verwijzen, denk ik met weemoed terug aan de tijd dat de huisarts nog niet in de huisartsenpost zat en zijn pappenheimers goed kende.
En toch... Er zijn ook broeders en zusters, waarschijnlijk ook mede door de ervaringen in dit praktijkperikel maar soms ook gewoon uit gemakzucht, die menen de kluit te moeten belazeren. En bijvoorbeeld helemaal niet gaan kijken naar een patiënt, maar bij het overleg via de telefoon wel voorwenden dit gedaan te hebben. Dat is niet goed voor mijn humeur. Of essentiële informatie weglaten, die het insturen overbodig maken of waarbij het insturen tegen eerdere afspraken ingaat. Bijvoorbeeld bij mensen die palliatief behandeld worden, maar opeens een hemiparese krijgen, en waarbij het "lastig" is als ze thuisblijven omdat dit meer regelwerk kost dan het inladen in een ambulance en af laten voeren naar het ziekenhuis. Of huisartsen die geen zin hebben om hun spreekuur te onderbreken voor een spaedpatient met een wegraking en woordvindstoornissen, gemakshalve daarom maar de ambulance sturen, zonder zelf te gaan kijken, waarbij de verpleegkundige volstrekt onbekwaam is, en geen onderscheid kan maken tussen een afasie of verwardheid. En vervolgens drie uur nadien, nadat ze hun spreekuur hebben afgerond, alsnog verontwaardigd bellen om te zeggen dat patiënt afatisch is. Ook daar word ik niet meteen vrolijk van.
Bart Bruijn
Huisarts, Streefkerk
Die richtlijn is er al. De patiënt wordt gewoon aangenomen en zo niet, dan toch wel. Desnoods via een directe presentatie op de SEH. Geneuzel en 'verkeerd verwijzen' is geen argument en weigeren niet in het belang van de patiënt. Dappere specialist d...ie hem/haar dan wegstuurt. Doen ze ook nooit. Ze halen alle onderzoekjes uit de kast om daarna smalend te zeggen dat je ongelijk had.
Overigens moet ik opmerken dat me dit de laatste 10 jaar niet meer is overkomen. De service van de regionale ziekenhuizen hier is zeer sterk verbeterd, evenals de vriendelijkheid van collega's specialisten. Alleen in de dienst af en toe nog een beginnende assistent die denkt me te kunnen gaan examineren, alvorens te 'besluiten' of ze de patiënt moeten zien.
Dat besluit is al genomen door mij, de huisarts, de specialist in beoordelingen met heel weinig middelen en ik heb het te druk om me te laten examineren of ik het ziektebeeld wel heb begrepen. Ik stuur een keurig verzorgde mail naar het ziekenhuis (ja, goed beveiligd via ZD), waarin alles staat wat ik weet.
Met bovenstaand gedrag, wat me zoals gezegd gelukkig nooit meer overkomt, had ik geen enkel geduld. Arrogantie krijgt arrogantie terug, onvriendelijkheid onvriendelijkheid en botheid botheid en de patiënt komt toch. En er gaat een klacht naar de staf en de directie, kopie regionale huisartsenorganisatie.
Had ik ongelijk, sorry dan. Natuurlijk. Maar ik verwees in het belang van de patiënt en had niet de beschikking over een ziekenhuis, noch een retrospectoscoop.