‘Zetti-schaamte’

‘U bent vasthoudend om een afspraakje met mij te krijgen.’ De ambulanceverpleegkundige glimlacht geruststellend naar mij. ‘Leuk tweede autootje hebt u daar staan. Rijdt zeker goed, zo’n sportcabrio’, vervolgt de verpleegkundige monter. Voor de vijfde keer rijd ik met zwaailichten naar het ziekenhuis.

‘Wilt u een pufje onder de tong?’ Kortademig knik ik. Het pufje helpt. Opgelucht zie ik door het raam van de ambulance de lange neus van onze oude Z4, een zescilindercabrio met klapdak, in de verte verdwijnen. Geen nieuwe spierschade blijkt op de SEH. Kransvatkrampen, alleen medicatieaanpassing nodig.

Maanden later toer ik samen met liefste in de ‘Zetti’, Z für Zukunft, door een natuurgebied. Met open dak, stralende zon en een domme grijns op mijn gezicht. ‘Nutteloze milieuonvriendelijke tweezitsmastodont, wat is het leuk om in je te rijden’, denk ik. Beschaamd teken ik ’s avonds meteen de prijzige offerte voor de zonnepanelen.

Tjalling Hon, bedrijfsarts niet-praktiserend