Samen heen, alleen terug
1 reactieIn het gezin waar ik veertig jaar geleden als huisarts ontboden word tref ik een mooie, jonge vrouw aan van ongeveer 20 jaar. Zij is meegekomen uit Amerika met de oudste zoon van dit gezin, die in het kader van zijn opvoeding een halfjaar op de high school in New York is geweest. Ze zegt zwanger te zijn en kijkt uit naar het moederschap. De familie vraagt of ik haar op andere gedachten kan brengen, omdat inmiddels blijkt dat bij zoonlief de liefde over is.
De zwangerschapstest die wordt verricht is positief. Ik onderzoek haar en voer een aantal gesprekken waarin duidelijk wordt dat ze niet voelt voor zwangerschapsafbreking. Ik overleg met een instelling voor ongehuwde moeders, die pleit voor de rechten van het ongeboren kind. Er wordt een gezin gevonden dat bereid is om deze buitenlandse vrouw op te vangen. Toevallig blijkt het een collega te zijn die ik ken; hij zal zich over haar ontfermen. We spreken af dat ik als huisarts contact zal houden en verantwoordelijk blijf. In de week daarop belt de collega en vertelt dat de vrouw in de afgelopen nacht heeft gevloeid en dat er mogelijk een spontane miskraam heeft plaatsgevonden. Hij wil graag dat ze terug gaat naar Amerika omdat zijn eigen 20-jarige thuiswonende zoon bevangen is door haar aantrekkelijkheid. Ik koppel het gebeuren terug met de familie. Die is bereid om een ticket te betalen voor een enkele reis New York. Zo gezegd, zo gedaan. Op een afgesproken plek stapt ze in de vroege ochtend over in de auto van de moeder van haar gewezen vriend en een paar uur later gaat ze op Schiphol huilend het vliegtuig in.
Hoe het haar verder is vergaan is ons nooit ter ore gekomen.
Siep de Groot, huisarts, niet-praktiserend, Eelderwolde
Frans Brons
Gepensioneerd huis- en SCEN-arts (np), Den Haag
Wat een treurnis!
Maar wat een mooie zinsnede, een roman waardig:
'bevangen door haar aantrekkelijkheid'.