Contact in dialect
Plaats een reactie
Op een warme zomerzondagmiddag werd ik als dienstdoende huisarts geroepen bij een zieke man.
Ik belde aan bij het opgegeven adres en ik werd welkom geheten met de vraag: ‘Wat komt u doen?’
Na mij te hebben voorgesteld mocht ik binnenkomen, maar er werd wel nog geïnformeerd of ik ook dialect sprak. Dat sprak ik… Een goede dokter moet dialect spreken!
Binnen trof ik de woonkamer vol ziekenbezoek, allen gezeten rond een tafel vol bierflesjes, het krat stond eronder, de flessenopener binnen handbereik. De mannen in korte mouwen: her en der waren tatoeages zichtbaar. De patiënt lag op de bank, een stukje verder in de kamer, nauwelijks zichtbaar door de sigarettenrook. Nog voor ik hem had kunnen onderzoeken, bereikte mij vanaf de tafel de benauwde vraag: ‘Is het erg, dokter?’
Toen ik me daadwerkelijk tot de patiënt wendde, vroeg een van de getatoeëerde aanwezigen hem toch vooral te waarschuwen als ik een spuit zou gaan zetten. ‘Een spuit, daar kan ik niet tegen, dokter.’ Met de zieke viel het gelukkig mee, en er werd me ook nog even gevraagd om naar een aanwezig kind te kijken, die het ook ‘niet goed had zitten’. Na dat extra consult werd ik, onder dankzegging voor mijn bezoek en verstrekte adviezen, naar de voordeur begeleid. ‘Ach, ach, daar gaat hij met zijn abortuskoffertje’, hoorde ik nog net toen de deur dichtging. Binnenkort stop ik na ruim 35 jaar als huisarts, maar dit contact, ongeveer dertig jaar geleden, ben ik nooit vergeten!
Piet Nijskens, huisarts, Tegelen
- Er zijn nog geen reacties
