Zere plekken
1 reactieDe gevolgen van de marktwerking in de zorg en de Zorgverzekeringswet, werden afgelopen weken door Radar flink op de kaart gezet. Kort samengevat was de boodschap: geen inzicht in prijs en kwaliteit en het is niet goedkoper geworden. Radar schetste een nogal onthutsend beeld over de zorg. De bazen van de twee Amsterdamse umc’s, Marcel Levi en Wouter Bos, waren het eens: ‘patiënten betekent geld’ en ‘als je veel doet, krijg je ook veel geld’ in dit systeem. De topmannen van CZ en Menzis waren bezorgd over praktijkvariatie en zien de kosten steeds verder stijgen bij ongewijzigd beleid. De uitspraak van hoogleraar Gert Westert dat we van 30 tot 50 procent van de zorg niet weten of die effectief is, hielp ook al niet om een positief beeld te krijgen.
Gaandeweg de twee uitzendingen werd het alleen maar erger. Ook de overtuiging dat we het internationaal zo goed doen, werd aan flarden gescheurd: na Frankrijk en de Verenigde Staten hebben we het duurste gezondheidssysteem ter wereld. En op efficiëntie scoren we heel slecht: volgens Radar staan we op plaats veertig in de lijst van Bloomberg.
De argeloze kijker moet toch behoorlijke gedesillusioneerd zijn geraakt. Dat is niet goed voor het vertrouwen in de zorg. Want, hoewel met een knipoog, een paar patiënten maakten afgelopen week toch toespelingen op wat ze gezien hadden, zoals: ‘U weet waarschijnlijk ook niet wat dat kost?’
Gelukkig was er ook nog een soort happy end. De bestuurders van ziekenhuis Bernhoven vertelden dat ze in hun ziekenhuis van efficiëntie naar kwaliteit zijn gegaan, van productie terug naar de patiënt als mens. En Jos de Blok van Buurtzorg en hoogleraar transitiekunde Jan Rotmans kondigden aan dat hun op te richten zorgverzekering eenvoudig, menselijk en goedkoper wordt. Tja, daar kan niemand tegen zijn.
De nuancering dat er ook een heleboel goed gaat in de zorg, kwam niet ter sprake. Maar vooral bleef bij mij het beeld hangen dat de geïnterviewden allemaal de vinger precies op de zere plekken legden. Maar geen spoor van een oplossingsrichting. Of zou dat eruit geknipt zijn?
Hans van Santen, huisarts en hoofdredacteur
M. Vasbinder
medico familiar y comunitario, 03725 TEULADA ALIC Spanje
Neem maar aan, dat er geen oplossingsrichting is, althans niet bij de overheid.
Elke oplossing zal duizenden overbodige banen kosten van mensen die alleen maar in de weg lopen en dat kost stemmen, verlies van vriendjes en rechtszaken op de zeer korte... termijn. Het is nu eenmaal makkelijker duizend mensen aan te nemen, dan er één te ontslaan.
Op langere termijn zal het stemmen opleveren, maar dat betekent visie, ook al is het maar over een periode van vier jaar.