Controledwang

Regelmatig vraag ik me af hoe het komt dat veranderingen zo langzaam tot stand komen. En dan bedoel ik niet zozeer de inhoudelijke veranderingen in ons vak, want die zijn de laatste decennia behoorlijk snel gegaan. Nee, ik heb het vooral over de organisatie van de zorg, de onderlinge verhoudingen en de beeldvorming. ‘De partijen in de zorg houden elkaar in een houdgreep; wie het eerst beweegt is af’, zegt professor Gert Westert in een interview in Vrij Nederland. Westert ijvert er al jaren voor om praktijkvariatie in beeld te brengen en pleit voor een financieringssystematiek die niet gericht is op kwantiteit én voor reductie van onnodige zorg (zie MC 38/2012: 2062; Praktijkvariatie ongelooflijk groot). En ofschoon ook de minister daar voorstander van is, zal het nog wel even duren voordat die verandering is gerealiseerd. De belangen van de betrokken partijen lopen immers niet helemaal parallel zolang niet duidelijk is wat de financiële gevolgen van zo’n verandering zijn.

Het artikel van artikel van Busari toont aan dat beeldvorming hardnekkig kan zijn. De weerstand tegen de vele poli’s in ziekenhuizen is groot. ‘Nodeloos duur en ingewikkeld’ is immers de algemene opinie. En eerlijk gezegd heb ik dat beeld ook. Busari laat echter zien dat de poli koemelkallergie uiterst kosteneffectief is. Een onterecht gestelde diagnose ‘koemelkallergie’ en de behandeling die daarop volgt, is immers veel kostbaarder dan een bezoek aan de poli koemelkallergie. Het artikel daagt wellicht anderen uit om ook te gaan onderzoeken hoe effectief hun poli is. Dat kan weer helpen om de beeldvorming te veranderen.

Dat veranderingen in de zorg moeilijk tot stand komen, heeft ongetwijfeld ook te maken met de steeds sterker wordende neiging om alles te willen vastleggen in regels en protocollen. De controle daarop wordt vervolgens een apparaat op zich. Dat daagt allemaal niet uit om eens buiten de kaders te denken en kansen te bieden aan ontwikkelingen die niet binnen de regels passen. In dat verband is de column van onze nieuwe columnist Marcel Levi illustratief. De bestuursvoorzitter van het AMC beschrijft aan welke inspecties een ziekenhuis wordt blootgesteld. Onthutsend, een ander woord heb ik er niet voor. Controledwang in optima forma. Een behandeling van deze obsessief-compulsieve stoornis is geïndiceerd. De nieuwe voorzitter van de KNMG is psychiater, dus wellicht kan hij hiertoe een aanzet geven.

Hans van Santen, huisarts en hoofdredacteur

Volg Hans van Santen via twitter: twitter.com/hansvansantenMC