Alles wordt nu anders
Plaats een reactieDe laatste weken van 2018 telde ik mijn werkdagen af als een kind dat bijna jarig is. In 2019 zou alles anders worden, geen poli’s die een uur uitlopen door patiënten met twaalf verschillende problemen, nooit meer vier mdo’s op een dag en eindelijk weer lekkere koffie. En het allerbelangrijkste: meer tijd voor mezelf!
Nee, ik ben niet van beroep veranderd, maar ik ga voor mijn opleiding terug naar de periferie!
De nacht voor mijn eerste werkdag kon ik bijna niet slapen van spanning en de volgende ochtend begon ik vol goede moed aan mijn werkdag. Bij binnenkomst in het ziekenhuisging het echter al gauw mis. Met mijn pas had ik geen toegang tot de hal waar de ochtendoverdracht zou plaatsvinden. Toen ik eenmaal binnen was en op weg werd geholpen door een collega bleek dat ik al een volgeplande poli had. Die liep natuurlijk enorm uit, waardoor ik in de namiddag pas kon lunchen.
Bij binnenkomst ging het al gauw mis
Het personeelsrestaurant bleek echter al om 14.00 uur te sluiten, waar ik met de ruime openingstijden in de academie geen rekening mee had gehouden. Ik werd gedwongen met mijn dieet te breken en een kaasbroodje te eten.
Als kers op de taart was er om 17.00 uur nog een mdo dat door de feestdagen overvol was gepland. Thuis aangekomen was mijn parkeerplek ingenomen door de via haar werk geleasde SUV van mijn buurvrouw. Zij is elke dag om 17.00 uur thuis en kan ’s ochtends haar kinderen naar school brengen. Zij heeft haar leven pas goed voor elkaar.
Nog voordat ik thuis mijn teleurstelling over mijn nieuwe leven kon delen, zei mijn man: ‘Wist je dat ze gaan scheiden, de buren van hiernaast?’ Bij de buren is het gras altijd groener.
meer van deze columnist- Er zijn nog geen reacties