Wel of geen handen schudden?

Het interessante aan wonen en werken in de Verenigde Staten is dat je soms het gevoel hebt dat je een stap in het verleden hebt gemaakt, en soms juist een stap in de toekomst.

Zo liep ik een dag mee op een grote ic waar meerdere patiënten lagen die hun diabetes expres hebben laten ontregelen, tot een ketoacidose aan toe, zodat de zorgverzekeraar tenminste een deel van de kosten vergoedt. Ook sterven er mensen met diabetes type 1, omdat zij hun insuline niet kunnen betalen en dit ook niet vergoed krijgen. Situaties en opnames die je in Nederland bijna niet voor mogelijk houdt zijn aan de orde van de dag hier.

Wat betreft covid-19 lijk ik eerder te ervaren wat de (nabije) toekomst in Nederland mogelijk gaat zijn. De VS heeft aanvankelijk veel fout gedaan in de bestrijding van de covid-19-crisis, maar vaccineren doen ze goed. Alle opties waar we in Nederland nog steeds over aan het discussiëren zijn (laat ziekenhuizen helpen, betrek het leger bij de vaccinatiestrategie etc.) worden hier vrijwel moeiteloos ingevoerd. De vaccinatiestrategie is enorm succesvol en op dit moment kan iedereen die het wil een vaccin krijgen. Ook mensen vanuit het buitenland, zonder complexe bureaucratie. Dit terwijl prachtige initiatieven in Nederland, zoals prullenbakvaccin.nl, door onze helaas niet erg competente minister Hugo de Jonge eerder worden tegengewerkt, dan gestimuleerd.

Nu een groot deel van de bevolking is gevaccineerd in de VS, is de verschuiving in dynamiek interessant om mee te maken. Een paar weken geleden was ik bij een surpriseparty van een collega die net zijn PhD-verdediging had voltooid. Voor binnenkomst voelde ik me al ongemakkelijk, moet ik een masker op? Geef ik handen? Een omhelzing? Doe je je masker af bij het eten/drinken? Uiteindelijk bleek het een hybride vorm te zijn. Vanuit medisch perspectief is het natuurlijk onzinnig om een mondmasker te dragen, om die vervolgens wel op je kin te zetten tijden het eten of drinken. Maar toch gebeurde dat in een omgeving vol artsen en wetenschappers. Daarnaast gaf mijn verraste collega vrijwel iedereen een omhelzing, terwijl handen schudden bij binnenkomst weer uit den boze was.

Hoe zal dit in Nederland over (hopelijk) een aantal maanden eruit gaan zien? Gaan we eindeloos polderen over regels, tot niemand het meer snapt? Schudden we weer handen? Durven we elkaar weer vast te houden? Of blijft het bij een ongemakkelijke zwaai wanneer we onszelf voorstellen? De tijd zal het leren.