Blogs & columns
Blog

Terug naar de basisschool

6 reacties

Begin oktober schreef ik over het moment dat ik mij ‘arts’ mocht noemen en de reis daarnaartoe. Deze blog had eigenlijk moeten gaan over wat ik ondertussen beleefd heb als kersverse arts-assistent (eerst op een covid-ic en nu op de cardiologie). In plaats daarvan gaat het over iets zo absurd dat het net zo goed een scène kon zijn uit een stuk van Kafka of Beckett.

Enkele dagen geleden berichtte BIG mij doodleuk dat ik niet aan de taalvaardigheidseisen voldoe omdat ik geen bewijs van primair onderwijs had ingestuurd.

Om (als Nederlander) mijn beroep als (weliswaar buitenslands gediplomeerd) arts te mogen uitoefenen in Nederland moet ik een rapport uit groep 8 van de basisschool overleggen. Dat ik de middelbare school én een studie fiscaal recht (Leiden) heb afgerond in het Nederlands (of reeds werkzaam ben als arts) doet er dan niet toe. De wet eist het en zoals wij allen weten: lex dura sed lex.

Nu heb ik wel primair onderwijs in Nederland genoten. Helaas had ik niet de wijsheid om mijn rapporten te bewaren. En dankzij de AVG zijn de archieven van mijn basisschool uit die tijd (in mijn geval nog van voor het millennium) allang vernietigd.

Wanneer een wetsregel tot onredelijke uitkomsten leidt, dient gekeken te worden naar doel en strekking van de wet. Dat is de teleologische interpretatie. Dan wordt niet de letter maar het vermeende doel van de wet als leidraad genomen.

Het doel van de taaleis is duidelijk. Ik citeer uit de mail van het BIG:

‘Zorgverleners die in Nederland hun beroep willen uitoefenen dienen de Nederlandse taal te beheersen.’

Maar in dit geval leidt de letter van de wet tot een onredelijke uitkomst: een rapport van de basisschool kan ik niet meer verkrijgen. Het alternatief is een taaltoets. Die kost bijna 500 euro en veel tijd. Niet redelijk dus, gezien het simpele feit dat ik de taal al beheers! Dat geven ze zelf ook toe:

‘Derhalve wordt onze correspondentie in het Nederlands gevoerd.’

Joh!

De wet is er om de mens te dienen en niet andersom. Wanneer de wet absurd wordt, wanneer deze alles op z’n kop zet, vergt het iets meer actie dan alleen maar vinkjes zetten. Vinkjes zetten kunnen ze in Noord-Korea ook.

In Nederland kennen wij echter rechtvaardigheid. Dit principe betekent dat gelijke gevallen gelijk behandeld moeten worden, en ongelijke gevallen ongelijk. Mijn geval is ongelijk. De rechtenstudie alleen al (een taalstudie bij uitstek!) is naar analogie afdoende bewijs voor een adequate beheersing van de Nederlandse taal.

Juist nu er extra inzet nodig is, komen we alleen verder als we de handen ineenslaan. ‘Alleen samen’, luidt de slogan van de Rijksoverheid. Maar als de lieve dames en heren van het BIG-register zich liever blindstaren op de letter der wet, die hard is, geen genade kent en brandoffers eist, zie ik de toekomst somber in.

In de tussentijd heb ik een afspraak bij mijn oude school voor een verklaring van de directeur. Laten we hopen dat ik BIG hiermee kan behagen. De cirkel is rond: ik ga terug naar de basisschool.

Meer van Andrei Popescu
  • Andrei Popescu

    Andrei Popescu is geboren in Roemenië maar getogen in Nederland. Hij studeerde geneeskunde in Boekarest en is onlangs afgestudeerd. Voor Arts in Spe schreef hij over zijn ervaringen aldaar en de overstap van student naar arts.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Arjen Göbel

    Huisarts, Amstelveen

    Ik heb op een andere manier kennis gemaakt met de idioterie van protocollaire ambtenarij.

    In 1996, ik was toen AIOS, ben ik door een patiënt in elkaar geslagen. Echt helemaal in elkaar geslagen, zoals in een film. Nadat hij me eerst had gewurgd. ...
    Hij was bokser en sloeg al mijn tanden kapot, half jaar lang een verdoofde rechter gelaatshelft gehad. En een depressie. Enfin, een heel verhaal.

    Ik schrijf dit niet om daar aandacht op te vestigen maar om de bureaucratische idioterie die er op volgde te beschrijven.

    Want: de politie kon niks doen (terwijl ze precies wisten wie het was) omdat de man bij de mishandeling geen wapen had gebruikt. De regel was toen namelijk dat als je niet een wapen zoals een mes, boksbeugel etc. gebruikte bij mishandeling maar alleen je handen, hoe erg het resultaat ook was, de politie de dader weliswaar uitnodigde voor verhoor, maar als die niet kwam opdagen dan bleef het daarbij. Die bleef dus gewoon thuis. Sterker: die kwam langs de praktijk en zei: als de jonge dokter zijn aanklacht niet intrekt, dan weet ik hem te vinden. En zelfs daar kon de politie niks mee.

    Destijds heb ik hierover een stukje in Medisch Contact geschreven. Dat werd toevallig gelezen door een arts die getrouwd was met een Tweede Kamerlid. Die nam hier kennis van en heeft toen Kamervragen gesteld (ik heb ze nog thuis liggen). De wet is toen gewijzigd in die zin dat vanaf toen mensen die zonder wapen iemand mishandelen wél obligaat door de politie van huis worden gehaald en verhoord.

    Dit is misschien het allerkleinste detail uit de parlementaire geschiedenis, maar het gaf wel voldoening!

    Ik wil maar zeggen, beste Andrei: leer ze een lesje, maak stennis. Je mooi geschreven stukje is een begin. Dit slaat toch nergens op?!

    Of laten we hopen dat een collega deze Medisch Contact leest en tegen zijn partner die toevallig Tweede Kamerlid is zegt: moet je nou eens lezen wat er gebeurt namens jouw land, dit kan toch niet?

    Veel succes!

  • menno oosterhoff

    psychiater, Thesinge

    Onze maatschappij lijdt aan een dwangstoornis. Van dwanghandelingen weten mensen ook dat het in feite onzin is, maar het moet. DE obsessie, i.c. de wet moet de letter gehandhaafd.
    Je schrijft prachtig, zeker voor iemand die moet aantonen niveau gr...oep 8 te hebben. ;-)

  • Huybert van Eck

    Eigenaar CarpeNexus, ‘s-Hertogenbosch

    Beste Andrei,

    Ik ken je niet, maar ik heb jouw blogs met een glimlach gelezen, soms met een positieve insteek, soms met een zeer ambivalente insteek (vooral de laatste); los van diploma’s is er volgens mij niets mis met jouw Nederlandse taalvaardi...gheid! Wellicht kun je naast jouw reis naar de directeur van jouw basisschool ook jouw blogs laten lezen aan het bevoegd gezag van het BIG-register om in praktische zin wat overtuigingskracht te creëeren.
    Elk land kent zijn eigen molens, maar ik hoop dat je deze molen snel kunt slechten! Ik mocht bijna 30 jaar geregistreerd zijn in het BIG-register, terwijl ik grotendeels als medicus-practicus niet actief ben geweest. Maar tja, ik heb mijn basisschool, middelbare school en arts-examen in Nederland gedaan. Ik hoop van ganse harte, dat jij met deze ‘molentocht’ snel en voor lange tijd een goede dokter kunt zijn; volgens mij hebben we dat nodig, of dat nu in Roemenië of in Nederland is!
    Huybert van Eck

  • A. Pfaff

    Anesthesioloog n.p., Maastricht

    Het kan nog gekker. Lotte Jensen, hoogleraar Nederlandse literatuur- en cultuurgeschiedenis, heeft haar plan om de Nederlandse nationaliteit aan te vragen gestaakt omdat er van haar een taaltest geëist werd.

  • Atta van Westreenen

    Arts, Tilburg

    Schokkend en tegelijkertijd tekenend. De bestuursrechter die bij de toeslagenaffaire wegens ontbrekend bewijs voor 40 euro de ouder voor meer dan 17000 euro laat terugbetalen. De haio die in Groningen wordt geplaatst terwijl er in Zeeland plek is, en... hij daar wilde. Hier het geen rapport, is geen mogelijkheid tot beoefening van het beroep.
    We zijn compleet gek geworden in onze manische drang alles in protocollen te willen vatten. We zijn zo bang dat een ander het mogelijk beter heeft of krijgt dat we dan maar een systeem optuigen dat voor iedereen slecht uit kan pakken en volharden daar vervolgens maar in.

  • Pim de Bree

    Arts assistent IC, Rotterdam

    Iets met 'menselijke maat' en 'niet alleen lijstjes afvinken', wat ik de politiek na doorlopen toeslagenaffaire toch bijzonder vaak heb horen roepen. Nog voldoende werk aan de winkel blijkt.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.