Spijt

Er zullen veel minder ziekenhuizen komen in Nederland. Al die gespecialiseerde kennis op het niveau van de individuele patiënt is niet nodig. Patiënten gaan gewoon eerst naar de eenvoudige knuppel en daarna naar iemand die zich verder heeft gespecialiseerd in de richting die door de laagst gewaardeerde tweedelijnsdokter wordt aangegeven.

Dat is economisch en overzichtelijk en dus typisch Nederlands. Ideetje van de mensen die het weten kunnen. De mensen die niets mankeren en al jaren macht hebben in het zorgwereldje. Minder academische ziekenhuizen, minder intensive care’s, meer tussenstations. Het is allemaal best te verdedigen. Iedereen heeft een auto en een computer. Dat de mensen die ziek zijn daar even niets aan hebben, doet er niet toe. Ze zijn zorgconsumenten.

Ik weet al dat heel veel mensen spijt zullen krijgen van deze ontwikkeling. Niet de politici hoor. Die hebben nooit spijt. Minister Hoogervorst, Klink en de anderen hebben geen spijt van de marktwerking, net zo min als minister Netelenbos spijt heeft van de Betuwelijn. Het waren best leuke ideetjes. De burgers zullen spijt krijgen. Zoals mensen in de grensstreek hun kinderen in België naar school sturen (de Belgen hebben minder last van de remmende voorsprong en hebben gewoon nog scholen waar kinderen iets leren), zo zullen Nederlandse mensen die dat kunnen betalen in Duitsland en België hun heil gaan zoeken omdat ze in Nederland op hun neus kijken. Ze zullen spijt hebben van de teloorgang van de meedenkende specialist om de hoek. Wij allen zullen dat betreuren, denk ik.

Spijt is een gek fenomeen. Mensen willen er in het openbaar meestal niet aan. Vroeger zag ik schoolgenoten die geen lid werden van de studentenvereniging, maar later jasje-dasje op college verschenen. Wel met hun schooltas en precies de foute schoenen, maar toch. Ze spraken nooit van spijt. Harry van Bommel heeft spijt van zijn socialistisch-communistische verleden. Misschien vindt hij het bij nader inzien ook wel lullig dat hij onze koningin niet gunde dat haar vader bij haar bruiloft mocht zijn. Hij was toch liever rechts geweest, maar ik weet zeker dat hij nooit spijt zal betuigen. Ik denk dat de mensen die nu zeggen dat kleine ziekenhuizen, kleine ic’s en gewone specialisten geen bestaansrecht hebben nooit zullen gaan toegeven dat ze het bij nader inzien toch verkeerd hebben gezien. Dat past niet bij het aplomb waarmee dit soort dingen worden gezegd en besloten.

Mij leert het werken op Aruba dat een specialist die probeert wel alles te weten heel wat waard is. Komt er zomaar een man met een monomelische amyotrofie binnenlopen. De volgende generatie Nederlandse neurologen gaat die man verwijzen naar een van de drie academische ziekenhuizen. Spijtig.