Onthoofde hond - Luus Koster
4 reacties
Op het strand verbaas ik me er vaak over hoeveel mensen een tatoeage hebben. En over het aantal, de groottes en de plaatsen van die tatoeages. Het lijkt inmiddels wel of zeker de helft van de jongere mensen een tatoeage heeft. Of zijn strandgangers vaker getatoeëerd dan strandmijders? Alhoewel, ik zie het ook steeds vaker in de dokterspraktijk. En niet alleen bij patiënten.
Namen, tekens, tekeningen, stripfiguren, geheime boodschappen. Noem het, en het staat ergens bij iemand op het lijf. Er zijn zelfs mensen die volledige ‘pakken’ op zichzelf laten tatoeëren naar goed Japans gebruik. Ook zie je steeds vaker tatoeages in de nek of op het hoofd. Leuk voor over 30 à 40 jaar, zo’n hangende, vollere nek met een onherkenbare inktvlek.
Dat er meer tatoeages zijn, betekent ook dat wij er als chirurgen vaker doorheen moeten snijden. Onlangs moest ik bij een man die een endoscopische liesbreukoperatie onderging eerst door de naam van zijn dochter Daisy heen, en vervolgens moest Kevin eraan geloven. Dat zet je zo weer keurig aan elkaar, denk je dan, maar de praktijk blijkt weerbarstiger. Het trekt vaak iets scheef of er mist vreemd genoeg een stukje.
Ik zie zo weer de patiënt voor me die zichzelf tatoeëerde met allerhande figuren en teksten. Deze man had een zeer complex buikprobleem en moest meerdere levensreddende proeflaparotomieën en drainages via allerlei incisies ondergaan. Met het complexer worden van zijn aandoening en de achteruitgang van zijn gezondheid werd zijn eigen kunstwerk steeds onoverzichtelijker.
Toen ik ooit een hondje op McBurney moest onthoofden voor een appendectomie, bedacht ik me dat ik eigenlijk een artikel zou moeten schrijven voor een tatoeëerdersblad of op een tatoeëersymposium zou moeten spreken over de meest gebruikte incisies in de chirurgie. Zodat ze die plekken kunnen mijden of slechts zeer simplistisch kunnen beschilderen. Geen lastige portrettekeningen rondom de navel bijvoorbeeld. Geen roos op Mc Burney. Geen naam op het lieskanaal. En geen logo van een voetbalclub over het gehele borstbeen. Om teleurstelling na een succesvolle operatie te voorkomen.
Luus Koster, chirurg in opleiding
P.A.M. Meeuwissen
Gynaecoloog, MIDDELBURG
Het allergrappigste (of domste?) geval van Tattoeage zag ik ooit bij een zwangere: rond een week of 30 zwangerschap had ze in mooie grote letters, in licht gebogen patroon over de bolling van haar zwangere onderbuik, de naam van haar vriend laten ze...tten. Toen bij haar bevalling de buik plots een stuk kleiner was, werden de letters "ingedrukt" , en zag t er echt niet meer uit. Deze Tattoo was slechts enkele weken mooi geweest dus. Ik weet niet of ze nadien wellicht een kilo of 20 erbij heeft gegeten, om de letters weer enigszins leesbaar te maken.
Jos Rensing
huisarts, den Haag
Dank, collega Koster voor deze overwegingen.
Ik zal voortaan mijn getatoeëerde patiënten (en ik ben inderdaad bijna elke dag verbijsterd hoevelen zich vandaag de dag levenslang laten verminken) aanraden de liezen, rechter onderbuik, streek rondom de ...navel en het gebied presternaal te vermijden.
Ik zou er een artikel in het NTvG aan wijden als ik u was.
P. Senden
AIOS ouderengeneeskunde, HOOGVLIET ROTTERDAM
Waar zit hier de "like" knop?
D.E. Josephus Jitta
Huisarts n.p., DEVENTER
Sommige mensen weten scherpe observaties en gedachten vaardig met de pen in tekst om te zetten die ik met plezier lees. Ik kijk uit naar de volgende pennenvrucht van deze scribent.