Als ik kon toveren

Ik wou dat ik Herman van Veen was. In mijn ogen kan Herman van Veen toveren. Hij zong dat huizen honderd kamers zouden hebben, met in elke kamer televisie. Dat laatste is, zeker met alle schermen van tegenwoordig, gelukt. En hij wilde toveren dat iedereen kon zingen. Ook al zijn de meningen over de kwaliteiten verdeeld, met alle talentenjachten is de gemiddelde Nederlander inmiddels zanger geworden. Herman bezong nog wat zaken die niet helemaal gelukt zijn, maar toch geeft zijn liedje hoop. Er valt iets te toveren, als we het maar realistisch houden. 

Als ik kon toveren dan zouden de Nederlandse kinderintensivecares samen wel honderd bedden hebben, met aan elk bed een verpleegkundige. Dan zou ik nooit meer een kind hoeven weigeren. Dan zou ik nooit meer aan ouders, die op dat moment zeer angstige momenten meemaken, hoeven te vertellen dat ik hun zieke kind niet naar de dichtstbijzijnde kinder-ic kan brengen, maar naar een kinder-ic die misschien wel 100 tot 200 kilometer verderop ligt, en heel soms zelfs buiten Nederland, omdat al onze bedden bezet zijn en daar toevallig net wel een bed vrij is. En dat ze dus in deze heftige situatie ook nog eens naar een andere stad moeten rijden terwijl hun kind in een ambulance wordt geschoven. En dat ze daar dan vooral rustig naartoe moeten rijden. 

Als ik kon toveren zou ik nooit meer electieve operaties hoeven af te zeggen omdat we geen opnamecapaciteit hebben. En aan de operateurs moeten uitleggen dat we ondanks ogenschijnlijk vrije bedden gewoon niet genoeg handen aan het bed hebben. Dan zouden de operateurs nooit meer aan ouders hoeven uit te leggen dat de operatie niet door kan gaan, ook al stond hun kind al heel lang op een wachtlijst, ook al was hun kind al de hele nacht nuchter, ook al hebben ouders hun werk afgezegd en van alles geregeld zodat de operatie door kon gaan, en daar waarschijnlijk ook veel stress van gehad. De betrokken artsen zouden begrijpen dat het geen onwil is van mijn kant en ze zouden er vertrouwen in hebben dat ik echt elke logistieke oplossing heb bedacht. Dat ik en al mijn ic-collega’s zeker in de wintermaanden elke dag opnieuw voor een enorme uitdaging staan om alle patiënten een ic-bed te kunnen geven.  

Als ik dan toch bezig ben met toveren dan zou ik het verpleegkundigentekort ook graag op de politieke agenda willen zetten, en nu echt, en de politiek willen laten meekijken met wat we met zijn allen voor werk verzetten, niet alleen op de kinder-ic, maar op zoveel afdelingen. Dan zouden ze zien hoeveel druk er dag in dag uit op het systeem staat. Een systeem dat bij ons al onder druk staat omdat men heel hard en goed bezig is van twee teams één te maken, en daar ook nog eens haast bij is geboden omdat het winter wordt. En de winter is ons drukste seizoen.  

Natuurlijk zou ik het liefste willen dat mijn baan overbodig was en er geen kinderen meer naar een ic moeten. Maar ik moet realistisch blijven. Dus ga ik oefenen op mijn toverspreuken. Misschien kan Herman van Veen me helpen.