Zegenschap

Medezeggenschap is belangrijk. Het is heel goed om betrokken te zijn bij de organisatie van het werk en invloed uit te oefenen op beleid. Dat geldt dan vanzelfsprekend ook voor ons, dokters. Wij kunnen onze visie kenbaar maken en richting geven op stafniveau, in managementparticipatie, door zitting te nemen in directies, raden van bestuur, et cetera. Door de jaren heen heeft de LAD werk gemaakt van het enthousiasmeren en ondersteunen van leden die zich op deze niveaus manifesteren. Met wisselend succes. Zo wordt stevige animo voor ondernemingsraden afgewisseld met lauwe interesse. Zoals nu. Helaas.

Met onze partners in FBZ, de federatie van zo’n negentien beroepsverenigingen in de zorgsector, constateren wij dat hoogopgeleide professionals nog maar beperkt deelnemen in medezeggenschapsorganen. Hierdoor kunnen belangrijke beïnvloedingsmogelijkheden worden gemist. Daarom onderzoeken we nu bij onze achterban wat de redenen kunnen zijn; welke factoren spelen een rol om juist wél deel te nemen in een ondernemingsraad. Met deze kennis kan mogelijk de deelname aan medezeggenschap worden bevorderd.

Ik wil onderstrepen hoe belangrijk de betrokkenheid is van zoveel mogelijk professionals bij de beleidsvorming. Juist in een tijd van veel veranderingen in de gezondheidszorg. Wij moeten aan tafel zitten om invloed uit te oefenen op de strategische keuzes van instellingen. De rol van ondernemingsraden, in de wet verankerd, als gesprekspartner van het management moet worden vergroot. Onze invloed kan, in wisselwerking met medische staf of equivalent, erdoor toenemen. En ik ben van mening dat onze beroepsgroep bij uitstek is toegerust om ‘het waarom en hoe’ van de organisatie van het dagelijks werk af te wegen en te verwoorden. In de veranderende context van schaalgrootte, budgetkortingen, personeelsinkrimpingen en andere versoberingen, moeten wij verantwoordelijkheid nemen voor een verantwoorde voortgang van zorgverlening. Medezeggenschap is daarvoor een probaat middel.

Het zijn ook aspecten van, wat we gaandeweg zijn gaan noemen, ‘medisch leiderschap’. Ik zie dat grote groepen van jonge(re) collega’s popelen om daar metterdaad invulling aan te geven. De coassistenten die eind oktober in actie kwamen voor hun stagevergoeding bedreven daarmee in mijn ogen onversneden vakbondswerk. De zondagsdienst van de psychiaters vorige week in de ggz-sector in het kader van het pensioendossier is vergelijkbare belangenbehartiging. Een goede voedingsbodem en stimulans om voortaan proactief in medezeggenschap te participeren?

Tegen werkgevers in zorginstellingen waar medezeggenschap niet alleen formeel goed is ingevuld maar ook praktisch floreert, zeg ik: ‘tel uw zegeningen’. Voor de continuïteit, de kwaliteit en mogelijke verbeteringen kan de basis van betrokken medewerkers die ook op deze manier willen meewerken, niet sterk genoeg zijn. Voor de anderen, waar nog ruimte is voor verbetering: ‘geef u rekenschap’. En voor alle collega’s en andere zorgprofessionals, in FBZ-verband en daarbuiten: ‘anticipeer op het onderzoek en maak werk van medezeggenschap’. Daar wordt namelijk iedereen beter van.