Nut spoedplaatsen gecoate stent onhelder

Gecoate stents zijn uitgebreid onderzocht en goed bevonden bij geplande revascularisaties. Of ze ook zinvol zijn als primaire ingreep na een acuut myocardinfarct (AMI), is minder duidelijk.|

In The New England Journal of Medicine van vorige week verschenen twee omvangrijke studies naar het gebruik van gecoate stents in acute situaties. De onderzoekers betreden daarmee relatief onontgonnen terrein. Bij de meeste studies naar gecoate stents werden patiënten met een acuut myocardinfarct en

ST-segmentelevatie uitgesloten.

De eerste studie vloeit voort uit samenwerking van de interventiecardiologen van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) en het Academisch Medisch Centrum

(AMC) in Amsterdam en van het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein. Deze studie, onder leiding van Gerrit Laarman (OLVG), betrof 619 AMI-patiënten. Van hen kreeg de ene helft een stent met een paclitaxelcoating en de andere helft een ongecoate stent.

Als primair eindpunt gold aan hartziekte gerelateerd overlijden, een nieuw myocardinfarct of revascularisatie van de getroffen kransslagader binnen een jaar na stentplaatsing. In de paclitaxelgroep viel 8,8 procent van de patiënten in deze categorie; in de groep die ongecoate stents kreeg, was dat 12,8 procent. Dit verschil was niet significant.

In de tweede studie zijn sirolimusstents vergeleken met ongecoate stents bij 712 AMIpatiënten uit vijftien landen. Als eindpunt gold hier sterfte als gevolg van het falen van de aangedane kransslagader of een nieuw myocardinfarct en revascularisatie binnen een jaar. Dit lot trof 7,3 procent van de patiënten uit de  sirolimusgroep en 14,3 procent van de patiënten uit de groep met ongecoate stents. Een significant verschil.

De conclusie zou kunnen luiden dat sirolimusstents beter zijn dan paclitaxelstents en dat het gebruik in de acute situatie geïndiceerd is. Dat valt te bezien, aldus commentator Frans van de Werf van de universiteit van Leuven.

Om te beginnen zijn de stents niet met elkaar vergeleken. Bovendien kennen de studies belangrijke verschillen. In het Nederlandse onderzoek werden slechts twee typen ongecoate stents gebruikt, in de sirolimusstudie waren alle typen ongecoate stents toegestaan.

Dat verklaart mogelijk het hogere percentage revascularisaties in de groep die geen sirolimusstent kreeg.

Gezien de hoge kosten, de noodzaak van langdurige behandeling met thienopyridine na stentplaatsing en het risico op latere stenttrombose acht Van de Werf het te vroeg om gecoate stents aan te bevelen voor alle AMI-patiënten.

Hij wacht daarvoor liever de resultaten van grote trials met harde eindpunten af. << RC

NEJM 2006; 355: 1093-113 en 1169-70