Neuro-psychiatrische bijwerkingen mefloquine

Het antimalariamiddel mefloquine (Lariam) staat al langere tijd onder verdenking van het veroorzaken van allerlei psychische klachten. Uit de dissertatie Neuropsychiatrische effecten van geneesmiddelen tegen malaria van M.M. van Riemsdijk blijkt dat die verdenking niet zonder grond is. Van Riemsdijk promoveerde op 31 januari aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.

Uit het proefschrift blijkt dat sinds 1992 meer dan 130 bijwerkingen van mefloquine zijn gemeld bij de sectie Geneesmiddelenbewaking van de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Meest genoemde bijwerkingen zijn angst, depressie, rusteloosheid, slaapproblemen en concentratieverlies. Uit een vervolgstudie onder de melders bleek dat de meeste klachten tijdens de eerste drie weken van het gebruik optreden en daarna verminderen of geheel verdwijnen.

Verder voerde Van Riemsdijk een prospectief cohortonderzoek uit onder 1.227 reizigers. Van hen slikten er 394 mefloquine, 493 proguanil en waren er 340 die geen malariaprofylaxe gebruikten. Uit dat onderzoek bleek dat vooral vrouwen veel last hebben van de bijwerkingen slapeloosheid en hartkloppingen. In het algemeen werden angst, duizeligheid, agitatie en nachtmerries significant vaker gemeld door gebruikers van mefloquine dan door gebruikers van proguanil. Uit verder onderzoek kwam naar voren dat naast geslacht ook de Body Mass Index (BMI) een voorspellende waarde had voor neuropsychiatrische bijwerkingen van mefloquine. Vrouwen met een lage BMI rapporteerden aanzienlijk vaker klachten dan andere gebruikers. Tot slot concludeert Van Riemsdijk op basis van een vergelijkend onderzoek dat het middel Malarone een veilig alternatief is voor mefloquine als het gaat om neuropsychiatrische effecten. RC