Neem behandellast op in richtlijnen

In richtlijnen hoort informatie te staan over de belasting die behandeling en adviezen met zich meebrengen. Daarvoor zijn wel goede manieren nodig om deze betrouwbaar te kwantificeren. Dit zeggen Claudia Dobler e.a. in The BMJ.

Het begrip ziektelast is bekend, maar behandellast veel minder. Behandellast omschrijven Dobler e.a. als het werk dat patiënten moeten verrichten om voor hun gezondheid te zorgen, en de gevolgen ervan voor hun leven. Die last kan behoorlijk zijn, zeker als mensen meerdere chronische aandoeningen hebben. Een studie liet zien dat een combinatie van drie chronische aandoeningen (bijvoorbeeld diabetes, hypertensie en COPD) 1,2 tot 5,9 bezoeken aan zorgverleners betekent, 6 tot 13 verschillende medicijnen per dag, en 50 tot 71 uur per maand die patiënten kwijt zijn aan gezondheidgerelateerde activiteiten. Bij een overbelasting zullen patiënten minder geneigd zijn alle adviezen op te volgen.

Dobler e.a. pleiten ervoor om behandellast naast behandeluitkomsten te beschrijven. In het stuk geven ze meerdere voorbeelden. Zoals voor type-2-diabetesrichtlijnen: beschrijf niet alleen op wat voor moment insuline overwogen moet worden, maar ook wat daarbij komt kijken, in hoeverre dit de dagelijkse routine beïnvloedt, hoeveel tijd men bezig is met prikken en controleren, welke last dit geeft, de mogelijke hypo’s en wat dit voor de kwaliteit van leven betekent.

Er zijn vragenlijsten (Treatment Burden Questionnaire en de Patient Experience with Treatment and Self-management) om behandellast in te schatten, maar volgens de auteurs zijn andere meetinstrumenten nodig.

Als patiënten beter geïnformeerd zijn over wat behandelingen en leefstijladviezen inhouden, kunnen ze een betere beslissing nemen. Artsen zouden over behandellast het gesprek met patiënten moeten aangaan, zodat ze hen kunnen helpen keuzes te maken, en bijvoorbeeld prioriteiten te stellen over welke onderdelen van de behandeling er het meest toe doen en ze ook op een slechte dag niet moeten overslaan.

BMJ: Treatment burden should be included in clinical practice guidelines