Downfall, een vrije val
Plaats een reactieLasschuijt snijdt in zijn artikel over sociaal kwetsbare groepen een aantal belangwekkende onderwerpen aan (
). De langdurig werkeloze krijgt al gauw onbedoeld een medisch etiket. Arts en patiënt zijn dan ook beiden verwikkeld in een medicaliserende spiraal van somatische fixatie.
De auteur stelt vast dat de keurende arts in een onmogelijke positie verkeert. Zijn frustratie lijkt mij niet terecht als aan een aantal voorwaarden wordt voldaan om deze iatrogene neerwaartse spiraal te doorbreken, zoals acceptatie van door anderen gelabelde medische problematiek, erkenning dat langdurige werkeloosheid op zichzelf beperkt arbeidsongeschikt maakt en participatie van de keurende arts aan re-integratie zonder te vertrouwen op vaak medicaliserende andere hulp. Als de beperkingen niet objectief zijn vast te stellen, is het vroegtijdig en gefaseerd inzetten van re-integratie bepalend.
Soms lijkt het overwicht van de klinische geneeskunde een gegeven. Sociaal geneeskundigen, de specialisten in situationele gezondheidszorg, moeten hun eigen gewicht meer tonen. Dokters kunnen geen sociale problemen oplossen, maar daar wel een essentiële en onmisbare bijdrage aan leveren. Op het eind van het artikel wordt een rol weggelegd voor KNMG-districten of LHV-kringen. Die conclusie verbaast, omdat in het artikel verder weinig handvatten worden aangereikt.
Amersfoort, juni 2008
Jan Vosters, arts M&G
- Er zijn nog geen reacties
