Campagne voor bedrijfsgeneeskunde
1 reactieBedrijfsartsen gaan tien weken lang campagne voeren om meer bekendheid te geven aan hun vak. Ze willen studenten, basisartsen en zijinstromers interesseren voor het vak, omdat de instroom in de opleiding nog relatief beperkt is.
De campagne is een initiatief van de beroepsvereniging NVAB, van de brancheorganisaties en opleidingsinstituten. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid betaalt mee aan de campagne. Minister Asscher van SZW wil de opleiding tot bedrijfsarts niet betalen, zo schreef hij vorig jaar in een brief aan de Tweede Kamer, waarin hij ook schreef wél aan de campagne mee te betalen. Hij stelde destijds dat het feit dat bedrijfsartsen hun opleiding zelf moeten betalen niet de oorzaak is van de geringe instroom. Het probleem zou volgens hem zitten in ‘het slechte imago van het vak van bedrijfsarts en de onbekendheid ervan bij basisartsen’.
Met de campagne lijken de bedrijfsartsen daar nu wat aan te willen doen. Tien bedrijfsartsen presenteren zichzelf de komende tien weken via blogs, vlogs en reportages op de website bedrijfsartsworden.nl en via social media. Daarbij willen ze laten zien dat het beroep bedrijfsarts aantrekkelijke kanten heeft, zoals grote ontwikkelingsmogelijkheden, veel afwisseling en mogelijkheden voor wetenschappelijk onderzoek.
lees ook-
Simone Paauw
Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. Daarnaast schrijft ze over tal van andere onderwerpen.
Roel Melchers
bedrijfsarts, Houten
"Daarbij willen ze laten zien dat het beroep bedrijfsarts aantrekkelijke kanten heeft, zoals grote ontwikkelingsmogelijkheden, veel afwisseling en mogelijkheden voor wetenschappelijk onderzoek."
Ik ben zo'n 25 jaar bedrijfsarts en er zijn zeker aan...trekkelijke kanten maar van 'grote ontwikkelingsmogelijkheden', 'veel afwisseling' en 'wetenschappelijk onderzoek' is geen sprake.
Een bedrijfsarts is primair een oordelend arts. En zijn oordeel wordt zowel door werknemer als door werkgever niet altijd in dank afgenomen.
80% van zijn tijd zit in verzuimbeoordeling. De belangrijkste: is er een medische verklaring voor het verzuim. Dat wil jouw opdrachtgever, de werkgever, graag van je weten want alleen dan is hij wettelijk verplicht om het loon door te betalen. Is er geen ziekte aan te wijzen als oorzaak voor het verzuim, dan komt de loonschade bij de werknemer te liggen.
Recent, januari 2016, heeft de NVAB dit erkend. Deze realisatie hindert een eventuele zorgfunctie van de bedrijfsarts. Immers de KNMG is van mening dat zorgen voor en het beoordelen van een werknemer NIET door dezelfde bedrijfsarts gedaan kan worden.
Dat oordelen vind ik het belangrijkste in mijn werk. Ik moet dat heel zorgvuldig en gewetensvol doen doen anders komen de vervelende consequenties bij de verkeerde partij te liggen. Maar dat vond ik niet toen ik, nu ruim 40 jaar geleden afstudeerde. Toen wilde ik zorgen... mensen helpen... altijd voor ze klaar staan. Maar toen ik dat een tijdje als huisarts gedaan had, ging ik de regelmaat van het bedrijfsartsenbestaan waarderen. Gewoon van 9 tot 5 en nooit meer diensten...
Als ik hoor dat een jonge arts belangstelling opvat voor de bedrijfsgeneeskunde heb ik toch zoiets van: 'gô... en je kon zo goed leren'. Ik denk dat curatieve artsen die, na zo'n vijftien jaar door hun zorgdrift heen zijn, beter geschikt zijn om die belangrijke oordelende taak van bedrijfsarts te ambiëren.