Borstklopperij

Goed nieuws is geen nieuws. De ooit gelanceerde ‘goednieuwskrant’ was geen lang leven beschoren. Je proefde het geforceerde eraan. Ik krijg eerlijk gezegd ook de kriebels bij het lezen van en kijken naar alleen maar kritiekloze successtory’s.

Daar móet wel een belang achter zitten. Iemand wil mij iets op de mouw spelden. Een organisatie wil mij te graag haar beleid of product verkopen. Advertenties worden dan subtiel tot nieuwsbericht verbouwd en de inhoud van een tv-programma wordt in feite door de sponsor bepaald. Dat levert allemaal meer euro’s op. Maar het juichen is iets te heftig. Het tegengeluid ontbreekt of is gemarginaliseerd.

Dat gevoel bekroop mij ook bij het lezen van de bijdragen voor dit nummer van Medisch Contact. Erg veel artikelen over ‘ingenomen met’ (UMC Utrecht, blz. 1826: Aios tevreden, ziekenhuis pruilt), ‘blijkt efficiency en patiënttevredenheid te vergroten’ (St. Antonius Ziekenhuis, blz. 1830: Webspreekuur is goed en snel) , ‘aios en anios reageren positief’ (Máxima MC, blz. 1836: Vaardigheden kweken in skillslab), ‘verdient navolging’ (Alysis Zorggroep, blz. 1818: Risicoprofiel maakt ziekenhuis veiliger), ‘voorzorgsmaatregelen toereikend’ (Elkerliek ziekenhuis, blz. 1812: Tropenweken in het Elkerliek). Is dat niet te klef, vroeg ik mij af.

Toch heb ik steeds erbij gezeten toen we de bijdragen voor publicatie aanvaardden. Niks fêteren van de hoofdredacteur, niks omkoperij door adverteerders of communicatiebureaus. Elk artikel heeft op de redactie hetzelfde kritische pad voor aanname doorlopen en vele bijdragen zijn gedurende dat traject afgevallen.

Bij het herlezen afgelopen weekend van de artikelen veranderde mijn aanvankelijke gevoel echter in trots. Op de beroepsgroep, op u. Zo van ‘lange neus trekken en lekker puh’. Want ondanks alle aandacht in de landelijke media over ‘de neuroloog uit Enschede’, ‘de chirurg uit Emmen’, over veelverdieners en zorgelijke inspectierapporten (blz. 1800: Industrie heeft invloed op behandelrichtlijnen), zorgt u met elkaar toch voor de echte verbeteringen in de gezondheidszorg.

Creatief en vaak tegen bureaucratische monsters in. Gewoon dóen. Daarover hoef en moet je niet zwijgen. Een beetje borstklopperige trots kan vleugels geven, de patiënt vaart er wel bij en het lezen erover geeft anderen de moed om door te gaan. Allemaal goed nieuws. Maar ja, dat is geen nieuws. Behalve in dit nummer van MC dan.

Ben Crul