Alternatieve behandelwijzen (5)

In 1961 was de KNMG nog gekant tegen beoefening der geneeskunde door niet-artsen. Dit verzet werd in 1974 opgegeven door de KNMG-vertegenwoordigers in de staatscommissie-Peters; de commissie die vervanging van de Wet op de Uitoefening der Geneeskunst door de Wet BIG (1993) voorbereidde.

In het licht van deze voorgeschiedenis is de nieuwste positiebepaling van de KNMG opmerkelijk (MC 1/2007: 40). Op alle zeven vuistregels is commentaar mogelijk, maar laat ik mij beperken tot een analyse van de stelling: ‘De KNMG wijst alle complementaire en alternatieve geneeswijzen af die niet door artsen worden uitgevoerd’. Hier staat niets minder dan dat de KNMG het artsenmonopolie op uitoefening van de geneeskunde in ere wil herstellen. Dit vergt een aanzienlijke wijziging van de Wet BIG en wij hopen dat de KNMG-leiding nu ook zal trachten dit punt op de politieke agenda te krijgen. Ik stel ook vast dat de artsenorganisatie het eufemistische jargon van de alternatieven overneemt en ten onrechte de positieve connotatie van het begrip ‘complementair’ heeft geaccepteerd. Laten we blijven spreken over alternatieve geneeswijzen.

Een derde opmerking is dat velen de stelling liever omgekeerd zien. Als er dan toch zo nodig alternatief genezen moet (kunnen) worden, laat dat dan over aan de niet-artsen. De burger zal een niet-arts toch iets minder vertrouwen schenken dan een gediplomeerd arts. Bovendien lijdt het aanzien van onze beroepsgroep dan niet onder de imagoschade die alternatieve artsen aanbrengen. 

Ik wil er krachtig op aandringen dat de schade, die onze intellectuele status, ons beroepsethos en de KNMG-gedragsregels voor artsen in de achter ons liggende hoogtijdagen van de alternatieve geneeskunde hebben opgelopen, wordt gerepareerd.

Hoorn, januari 2007

C.N.M. Renckens, gynaecoloog en voorzitter Vereniging tegen de Kwakzalverij