Federatienieuws
4 minuten leestijd
Federatienieuws

Wat bezielt een SCEN-arts?

Artsen die ervoor kiezen om naast hun gewone baan SCEN-arts te worden, worden nog wel eens vol ongeloof aangekeken. Want lijden we niet allemaal aan chronisch tijdgebrek? We vroegen huisarts én SCEN-arts Marloes Tack wat haar bezielt.

Marloes Tack is huisarts in Rockanje. Al drie jaar combineert ze haar drukke praktijk met de taak van SCEN-arts.

Hoe kwam u op het idee om SCEN-arts te worden?

‘In de eerste vijf jaar nadat ik deze huisartsenpraktijk had overgenomen kwam ik een aantal keer achter elkaar voor euthanasie te staan. In al die gevallen heb ik veel steun ervaren van de SCEN-artsen die ik heb getroffen. Als huisarts draag je de zorg voor een patiënt toch vaak alleen. Als de situatie dan intensiever en complexer wordt, en een patiënt om euthanasie vraagt, dan is het heel fijn als iemand met je meedenkt. Dat gaf mij het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor stond. Door de persoonlijke gesprekken die ik met die SCEN-artsen voerde, werd langzaam maar zeker mijn interesse voor het SCEN-werk gewekt. Toen heb ik besloten de aanvullende opleiding tot SCEN-arts te doen.’

Haalt u zelf ook iets uit het SCEN-werk?

‘Ik hou ontzettend van mijn werk als huisarts, vooral van het contact met patiënten. Maar het is ook een heel solistisch vak. Het SCEN-werk is mijn manier om verbinding en samenwerking te krijgen met collega’s.’

Pakt dat ook zo uit?

‘Dat verschilt heel erg per consult. Ik krijg dokters aan de lijn die ik nog net niet hoor verzuchten “Oh ja, ik moet die SCEN-arts ook nog vragen”, maar die allang hebben besloten dat ze de euthanasie gaan uitvoeren en geen moment twijfelen of aan de eisen is voldaan. Maar ik krijg ook dokters aan de lijn die nog nooit een euthanasie hebben uitgevoerd en daarom nog vragen en onzekerheden hebben. En alles wat daar tussenin zit.’

Waar haalt u de tijd vandaan?

‘Dat is zeker een uitdaging. Dit werk laat zich niet plannen, dus ik moet zorgen dat ik in mijn dienstweken – dat zijn er twee per kwartaal – ruimte in mijn programma laat om consultaties te kunnen doen. Zo’n consultatie is een behoorlijke kluif; het gesprek met de aanvragend arts, het bestuderen van het dossier, het bezoek aan de patiënt, het terugkoppelen van mijn bevindingen aan de arts en last but not least: het schrijven van het verslag met mijn advies. Intussen draait mijn praktijk gewoon door.’

Is het die moeite wel waard?

‘Ronduit: ja. Dit is mijn manier om intensiever met mijn werk als arts bezig te zijn. Ik ervaar het als een verrijking van mijn eigen persoon als dokter. Ik geniet van de hersengymnastiek die dit werk me biedt. Geen casus is hetzelfde. Iedere keer is het weer een uitdaging om precies boven water te krijgen aan welke wettelijke zorgvuldigheidseisen wel of niet voldaan is. Daarnaast kan ik van betekenis zijn voor andere dokters. Laatst kreeg ik bijvoorbeeld van een longarts die voor het eerst euthanasie zou uitvoeren terug dat onze samenwerking de druk bij haar had verlicht. Alles bij elkaar geeft het die “plus” aan mijn werk die ik nodig heb.’

‘Het is een verrijking van mijn eigen persoon als dokter’

Welke eigenschap is onmisbaar voor dit werk?

‘Een sterk analytisch vermogen. Ik moet heel clean kunnen beschrijven waarom er wel of niet aan de afzonderlijke wettelijke zorgvuldigheidseisen is voldaan. Los van de emoties die leven bij de patiënt, en vaak ook bij de arts. De arts die me inschakelt moet op mijn advies kunnen bouwen.’

Wat vindt u lastig aan dit werk?

‘Een behandelend arts kan vanuit een positieve en zorgzame motivatie de neiging hebben om de euthanasie uit te voeren. Desondanks voldoet de situatie soms niet aan één of meer zorgvuldigheidseisen. Dat vind ik moeilijk. Maar het is mijn taak om te toetsen of de situatie binnen de Nederlandse wet valt. Dat is uiteindelijk de belangrijkste steun die ik een collega kan geven. Patiënten willen euthanasie soms ruim van tevoren geregeld hebben. Die wens is heel invoelbaar, maar er moet sprake zijn van ondraaglijk lijden bij een actueel verzoek van de patiënt. Bij ziekte en lijden verleggen mensen hun grenzen, waardoor het moeilijk is om van tevoren in te schatten hoe ze toekomstig lijden ervaren. Het komt voor dat mensen ondanks een reeds in gang gezette euthanasieprocedure toch op een natuurlijke wijze overlijden. Euthanasie is een mogelijkheid, maar nooit een doel op zich. Hoe je als arts uiteindelijk handelt, moet recht doen aan hoe de situatie zich ontwikkelt.’

Euthanasie staat volop in de publieke belangstelling, hoe ervaart u dat?

‘Er zit een scala aan ethische aspecten aan euthanasie, waar heel verschillend over wordt gedacht. Door mijn werk als SCEN-arts ben ik onderdeel van die discussie en heb ik tot op zekere hoogte invloed op hoe we het met zijn allen doen. Ik vind dat we in Nederland euthanasie ontzettend goed hebben georganiseerd en dat we daar zuinig op moeten zijn. Daar draag ik graag aan bij.’

SCEN-arts raadplegen of er zelf eentje worden?

Wilt u weten hoe u een SCEN-arts raadpleegt, hoe de procedure eruitziet en hoe u zich het beste voorbereidt? Of wilt u meer weten over het werken als SCEN-arts en de opleiding daarvoor? Ga naar scen.nl.

Federatienieuws 25 - 2019 (pdf)

Federatienieuws KNMG

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.